 |
T.C.
YARGITAY
2. Hukuk Dairesi
Esas no : 1995/11638
Karar no : 1995/13464
Tarih : 10.12.1997
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA: Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü.
1- Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlıkk görülmemesine göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
2- Tarafların gerçekleşen sosyal ve ekonomik durumlarına göre, kadın yararına hükmedilen yoksulluk nafakası azdır. Daha uygun bir nafakaya hükmedilmesi gerekir. Bu yön üzerinde durulmaması doğru görülmemiştir.
3- Medeni Kanunun 143/1. maddesinde ifadesini bulan maddi tazminat, boşanmanın ekini (ter'ini) oluşturmaktadır. Yargılamanın her aşamasında yazılı yahut sözlü olarak istenilmesi için tutanağa geçirilmesi gerekmektedir. Herhangi bir harca da tabi değildir. Bu talebin sonradan yapılmış olması savunmanın genişletilmesi şeklinde de düşünülemez.
Toplanan delillerden boşanmaya sebep olan olaylarda kadının hiçbir kusurunun olmadığı anlaşılmaktadır. Boşanma sonucu kadın, en az eşinin desteğini yitirmiştir. O halde mahkemece, hakkaniyet ilkesi (M.K.4) dikkate alınarak kadın yararına uygun bir maddi tazminat verilmelidir. Bu yönün dikkate alınmaması da isabetsizdir.
SONUÇ : Temyiz edilen hükmün iki ve üçüncü bentlerde gösterilen sebeplerle BOZULMASINA, bozma kapsamı dışnda kalan yönlerinin ise ONANMASINA, temyiz peşin harcın yatırana geri verilmesine 10.12.1997 tarihinde oyçokluğuyla karar verildi.
Karşıoy Yazısı
Medeni Kanunun 143/2. maddesi gereği manevi ödenceye takdir etme hakime verilmiş yetkidir. Hakim bu konuda hakkaniyet ilkesine göre karar verir. Tarafların isteği hakimi bağlamaz. Manevi ödence isteğinin artırılmasının davanın genişletilmesi olarak kabulüyle fazla isteğin red edilmesini isteyen sayın çoğunluğun görüşlerine katılmıyorum.