 |
T.C.
YARGITAY
2. Hukuk Dairesi
E. 1992/6809
K. 1992/7933
T. 16.10.1992
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
BOŞANMA DAVASI
(Şiddetli geçimsizlik)
ÖZET Mahkemece; Medeni Kanunun 134/1. maddesinde gösterilen boşanma sebepleri araştırılarak, sonucu uyarınca hüküm tesisi gerekirken, Medeni Kanunun 134/son maddesi uyarınca boşanmaya karar verilmesi doğru değildir.
(743 s. MK. m. 134/1, 134/son)
İsmail ile Asiye arasındaki boşanma davasının yapılan muhakemesi sonunda, tarafların boşanmalarına dair verilen hükmün temyizen mürafaa icrası suretiyle tetkiki davalı tarafından istenilmekle; dosyadaki bütün kağıtlar okunup, gereği görüşülüp düşünüldü:
Mahkemece hükmüne uyulan Dairenin 19.12.1991 günlü bozma kararında davacının diğer temyiz itirazları red edilerek "Davacının mahkemeye arz eniği olaylar Medeni Kanunun 134/1. maddesine uygun düşebileceği gibi 134/son maddesine de uyacak niteliktedir' dendikten sonra, kararın yazılması sırasında bir karışıklık yaratılmış, "Davacının MK.nun 134/son maddesine dayanan iddiaları da incelenip sonucu uyarınca karar vermek gerektiğinin düşünülmemesi doğru değildir' denmiştir. Halbuki, Mahkemece MK. 134/son maddeye dayanan istek 10.10.1991 günlü kararda değerlendirilmiş, tarafların söz konusu ilk boşanma davasından sonra bir araya geldikleri belirlenerek bu yöndeki istek red edilmiştir. Bu yöne ilişen davacı temyizi red edilerek kesinleşmiştir. Mahkemenin inceleyip değerlendirmediği yön, MK.nun 134/1. maddeye dayanan istemdir. Şu halde, MK.nun 134/1. maddesinde gösterilen boşanma sebepleri araştırılarak, sonucu uyarınca hüküm tesisi gerekirken, MK. 134/son madde uyarınca boşanmaya karar verilmesi doğru değildir.
SONUÇ: Davalının temyiz itirazının bu sebeple kabulü ile hükmün BOZULMASINA, 18.9.1992 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.
|
