 |
T.C.
YARGITAY
2. Hukuk Dairesi
E: 1992/5367
K: 1992/6781
T: 16.6.1992
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
ÖZET : Uzun süredir ana ile baba olduğu iddia edilen kişinin birlikte yaşamakta olmaları evlenme vaadinin varlığını göstermez.
Taraflar arasındaki babalık davasının yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü.
1- Dosyadaki yazılara kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan diğer temyiz itirazları yersizdir.
2- Davacı ana, davalının evli olduğunu bildirdiğini ancak davalının boşanıp kendisi ile evlenmeyi vaat ettiğini ileri sürmüş ise de bu konu ve özellikle döllenme gününde davalının evlenme vaadinde bulunduğu ispat edilmemiştir. Uzun süredir davacı ile davalının birlikte yaşamakta olmaları ise tek başına evlenme vaadinin mevcudiyetini göstermez. O halde olayda Medeni Kanunun 310.maddesi şartları oluşmadığı halde tabii babalık yerine tüm sonuçları ile babalığa hükmedilmesi doğru bulunmamıştır.
3- Davacının istemi açılarak maddi tazminata hükmedilmesi (HUMK.74) usul ve kanuna aykırıdır.
SONUÇ: : Davalının temyiz itirazının bu sebeple kabulü ile hükmün BOZULMASINA, 16.6.1992 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.
|
