 |
T.C.
YARGITAY
2. Hukuk Dairesi
E: 1992/10888
K: 1992/11687
T: 20.11.1992
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
ÖZET:Boşanma davasında davalım daha önce açmış olması şimdi karşı çıkmasının hakkın suiistimali olduğunu gösterir.
Temyiz Eden :davalı
Taraflar arasındaki davasının yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü.
1- Toplanan delillerden davacı kadının davalıya hakaret ettiği ve bu eyleminden dolayı mahkum olduğu davalının da evi ve çocuğu ile ilgilenmediği daha öncede boşanma davası açtığı anlaşılmıştır.
Şu hale göre taraflar arasındaki evlilik birliği temelinden sarsılmıştır. Evlilik birliğinin devamında taraflar ve çocuk için korunmaya değer bir menfaat kalmamıştır.
Bu durumda geçimsizlikte davacı daha ziyade kusurludur. Davalı az kusurludur. Davalının daha önceki boşanma davası açması karşısında daha az kusurlu olan davalının davaya itirazı Medeni Kanunun 134/2.maddesinde belirtilen hakkın kötüye kullanılması niteliğinde olduğundan boşanmaya karar verilmesi usul ve kanuna uygun görülmüştür.
2- Medeni Kanunun 143.maddesi gereğince kusurlu olan davacı lehine manevi tazminat takdir edilemez. Bu yönün gözetilmemesi ise bozma sebebidir.
SONUÇ: : l- Davalının boşanmaya vaki temyiz itirazlarının 1.bentte gösterilen sebeplerle reddine ve hükmün boşanmaya ilişkin kısmının ONANMASINA,
2- Davalının manevi tazminata ilişkin temyiz itirazlarının 2.bentte gösterilen sebeple kabulü ve hükmün manevi tazminata ilişkin bölümünün BOZULMASINA, oybirliğiyle karar verildi.
|
