 |
T.C.
YARGITAY
2. Hukuk Dairesi
E: 1992/10875
K: 1992/11694
T: 20.11.1992
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Kamil ile Şahinaz arasındaki boşanma davasının yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen hüküm davalı tarafından temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
KARAR : Hükmün boşanmaya ilişkin bölümü temyiz edilmekle kesinleşmiştir. Bozma üzerine oluşturulan yeni hüküm nafakaya ilişkin bu hale göre dava adli tatilde görülür ve süreler işler.
Temyiz edilen karar temyiz eden tarafa 15.8.1992 günü tebliğ edilmiş ve fakat söz konusu karar yasada öngörülen HUMK.432 15 günlük süre geçtikten sonra 8.9.1992 tarihinde verilen dilekçe ile temyiz edilmiştir.
Kuşkusuz HUMK.nun 2494 sayılı kanunla değiştirilen 432. maddesine göre temyiz kanuni süre geçtikten sonra yapılır ise, temyiz isteminin reddine karar verme yetkisi hükmü veren mahkemeye aittir.
Ne var ki Asliye Hukuk Mahkemelerince verilen kararların yasal süre geçtikten sonra temyiz edilmemesi veya temyiz kabiliyetinin bulunmaması dosyanın yerel mahkemece temyiz isteminin reddine karar verilmeden Yargıtay'a gönderilmesi durumunda Yargıtay'ca da inceleme yapılabileceği ve HUMK.nun 2494 sayılı Kanunla değişik 432/4. maddesine göre bu konuda bir karar verilmek üzere dosyanın mahalline geri çevrilmeden doğrudan doğruya Yargıtay'ca da temyiz isteminin reddine karar verilebileceği 1.6.1990 gün ve 1989/3 esas, 1990/4 karar sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Genel Kurulunca karara bağlanmıştır. Bu durumda gösterilen sebeple temyiz isteminin reddi gerekir.
SONUÇ: : Temyiz dilekçesinin gösterilen sebeple REDDİNE 20.11.1992 tarihinde oyçokluğuyla karar verildi.
MUHALEFET ŞERHİ
Dava ve karar bir bütündür. Kısmen kesinleşmez, ancak temyiz edilmeyen bölümler usuli kazanılmış hak olur.
|
