 |
T.C.
YARGITAY
2. Hukuk Dairesi
E: 1992/10502
K: 1992/11453
T: 17.11.1992
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Miray Karaman ve ark. ile Reşide Engin aralarındaki tenkis davasına dair verilen 13.3.1992 tarih ve 309/201 sayılı hükmün dairenin 26.6.1992 gün ve 7136/7308 sayılı ilamıyle onanmasına karar verilmişti. Sözü edilen kararın düzeltilmesi davacılar tarafından istenilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
KARAR : 1 - Hukuk Usuli Muhakemeleri Kanununun 381/2. maddesi uyarınca kararın tefhimi en az 388. maddede belirtilen hüküm sonucunun duruşma tutanağına geçirilerek okunması suretiyle olur. Bu durumda gerekçeli kararın tefhim edilen karar yanlışta olsa buna uygun düzenlenmesi zorunludur.
Kısa kararla gerekçeli kararın çelişkili olması bozma nedeni oluşturur. Yerel Mahkeme bozmadan sonra önceki kararla bağlı olmaksızın çelişikliği kaldırmak kaydıyla vicdani kanaatine göre karar verebilir (Y.İç.B.Bu.Gn. Kurulu 10.4.1992 tarih Esas 1991/7, Karar 1992/4). Bu hususun dikkate alınmaması usul ve kanuna aykırıdır.
2 - Tenkis davalarında, Hukuk Usuli Muhakemeleri Kanunun 74. maddesinin uygulama olanağı yoktur. Davacılar dava dilekçesinde tahmini bir bedel göstermiş, fazla istem haklarını saklı tutarak tenkis talep etmişlerdir. Yargılama sonunda terekenin tamamı bulunup, tenkise tabi miktar hesap edilecek ve gerçek tenkisi gereken miktar hüküm altına alınacaktır. Bu husus gözardı edilerek dilekçede gösterilen tahmini bedel üzerinden hüküm tesisi de usul ve kanuna aykırıdır.
3 - Kabule göre de: Medeni Kanunun 512. maddesindeki sıralamaya dikkat edilmediği gibi, Medeni Kanunun 506. maddesi uyarınca inceleme de yapılmamıştır. Medeni Kanunun 512. maddesindeki sıralama gözönünde tutulmalı ayrıca Medeni Kanunun 506. maddesi uyarınca indirime konu malların saklı pay oranlarına göre değerlerine noksanlık gelmeksizin paylaştırılmasının mümkün olup olmadığının usulen araştırılması sonucuna göre davalı veya koşulları varsa davacılara seçimlik hakkının kullandırılması belirlenecek sonuca göre bir hüküm kurulması gerekir. Bu nedenlerle eksik inceleme ile yazılı şekilde hüküm tesisi de doğru bulunmamıştır.
Ne var ki ilk inceleme sırasında bu yönler gözden kaçmış, karar yazılı gerekçe ile onanmış bulunduğundan davacıların karar düzeltme isteğinin kabulü ile onama kararının kaldırılması ve hükmün bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: : Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunun 440 ve 442. maddeleri uyarınca davacıların karar düzeltme isteğinin kabulüne, dairenin 26.6.1992 tarih ve 7136/7308 sayılı onama kararının kaldırılmasına, hükmün yukarıda belirtilen nedenlerle BOZULMASINA 17.11.1992 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.
|
