 |
T.C.
YARGITAY
2. Hukuk Dairesi
E: 1992/10385
K: 1992/10864
T: 5.11.1992
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
ÖZET: Mahkeme kararı ile ayrı yaşama M.K.143/2 ye göre manevi tazminat gerektirmez.
Taraflar arasındaki boşanma davasının yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü.
Taraflar mahkeme kararı gereğince ayrı yaşamaktadır. Bu ayrılık sırasında birbirleri ile görüşmemeleri manevi tazminata gerekçe olamaz. Ayrıca davalının daha fazla kusurlu olduğuda kabul edildiğine göre Medeni Kanunun 143/2. maddesi koşulları oluşmamıştır. Manevi tazminat isteğinin reddi gerekirken yazılı şekilde hüküm kurulması doğru görülmemiştir.
SONUÇ: : Temyiz edilen kararın gösterilen sebeple BOZULMASINA, 5.11.1992 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.
|
