 |
T.C.
YARGITAY
2. Hukuk Dairesi
E: 1991/7141
K: 1991/9740
T: 01.07.1991
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Ali ile Namık arasındaki nafakka davasının yapılan muhakemesi sonunda davanın kısmen kabulüne dair verilen hüküm davalı tarafından temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
KARAR : Medeni Kanunun 315. maddesi uyarınca yardım nafakasına karar verilebilmesi için nafaka isteyinin yardım edilmemesi halinde zarurete düşeceğinin anlaşılması gerçekleşmesi gerekmektedir. Zarurete düşme terimi çok sıkıntılı bir durumu ve ekonomik koşulları ifade eder. Öyle ise hükmedilecek yardım nafakasının miktarı yalnızca söz konusu sıkıntılı durumu önlemeye matuftur. Yoksa, yardım nafakası yoluyla nafaka isteyenin geçiminin ve her türlü gereksinmelerinin sağlanması ve hele olayımızda olduğu gibi bir zenginleşme aracı olarak kullanılması söz konusu değildir. Bütün bu yönler gözönünde tutulmadan yardım nafakasının amacını aşar bir yorumla yalnızca nafaka hükmedilmesinin gelir durumunun elverişli olması dikkate alınarak aylık 1.100.000 TL. gibi fahiş miktarda yardım nafakasına karar verilmesi usul ve kanuna aykırıdır.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın gösterilen sebeple BOZULMASINA, 1.7.1991 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.