 |
T.C.
YARGITAY
2. Hukuk Dairesi
E: 1991/6255
K: 1991/9669
T: 27.06.1991
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : İhsan ile Şehrinaz arasındaki boşanma davasının yapılan muhakemesi sonunda, tarafların boşanmalarına dair verilen hüküm davalı tarafından temyiz edilmekle; evrak okunup, gereği görüşülüp düşünüldü:
KARAR : 22.7.1990 tarihinde davalı, ütüyü masanın üzerinde fişe takılı vaziyette unutmuş ve bu dikkatsiz davranışı yüzünden müşterek konut yanmıştır. Ayrıca bu yangında, yedi yaşındaki Hilal ile üç yaşındaki Bekir de ölmüşlerdir. Taksirle yangına sebebiyet vererek çocukların ölümüne neden olmaktan dolayı Ankara 7. Ağır Ceza Mahkemesi Başkanlığı'nda dava açılmış, yargılama sonucu davalı hakkında mahkumiyet kararı verilmiştir.
Bu fiil dışında, davacı tarafından geçimsizliğe sebep olacak nitelikte herhangi bir olay iddia edilip, isbatlanmış değildir.
Karı koca evlenmekle ahlaki ve manevi bir birlik oluşturmuşlardır. Artık eşler kötü günleri birlikte karşılamak, iyi günleri de beraber paylaşmak zorundadırlar. Medeni Kanunun 151/son maddesindeki müzaharet sözcüğünü bu manada anlamak gerekmektedir:
Meydana gelen bu kaza sonucunda müşterek çocukların ölmesi, davacıda olduğu gibi davalıda bu derin üzüntü yaratmıştır. Ne varki bu olayan müşterek hayatın devamına imkan bırakmayacak biçimde evlilik birliğini temelinden sarsmış olduğunu kabul etmek hayatın olağan akışına uygun düşmez. Bu durumda mahkemec edavanın reddine karar vermek gerekirken, delillerin değerlendirilmesinde yanılgıya düşülerek yazılı şekilde hüküm kurulması usul ve yasaya aykırıdır.
SONUÇ : Temyiz edilen hükmün gösterilen sebeple BOZULMASINA, 27.6.1991 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.