 |
T.C.
YARGITAY
2. Hukuk Dairesi
E: 1990/9484
K: 1990/11682
T: 27.11.1990
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Mustafa ile Selver arasındaki boşanma davasının yapılan muhakemesi sonunda, davanın redidne dair verilen hükmün temyizen mürafaa icrası suretiyle tetkiki davacı tarafından istenilmekle; dosyadaki bütün kağıtlar okunup, gereği görüşülüp düşünüldü:
KARAR : Boşanma sebeplerinden herhangi biriyle açılmış bulunan davanın reddine karar verilmesi ve bu kararın kesinleştiği tarihten itibaren üç yılı geçmesi halinde, her ne sebeple olursa olsun müşterek hayrat yeniden kurulmamış ise eşlerden birinin talebi üzerine boşanmaya karar verilir (MK. 134/son).
Taraflar arasında daha önce açılıp sonuçlanmış davalar varsa, davacı bunlardan her hangi birine dayanabilir. Davacının Dinar Asliye Hukuk Mahkemesi'nde açtığı 1985/43 esas sayılı dava redle sonuçlanmış ve bu karar 12.9.1986 tarihinde kesinleşmiştir.
İncelenen davanın açılış günü olan 10.10.1989 tarihine kadar kanunda gösterilen süre dolmuştur. Davacının, Medeni Kanunun 132. maddesi uyarınca gönderdiği ihtar üzerine davalının İzmir'e geldiği anlaşılmış ise de, evin oturmaya elverişli olmadığının gerçekleşmesi üzerine davalı evden ayrılmış ve bu suretle evlilik birliği kurulamamıştır. Söz konusu hüküm uyarınca boşanmaya karar verilebilmesine, davacının kusurunun daha ağır olması engel oluşturmaz. daha önce açılıp sonuçlanan davaların niteliğine göre, davacının daha hakkını suistimal ettiğini de kabul etmek mümkün değildir. Böyle olunca, boşanmaya karar verilecek yerde davanın değişik görüşle reddi doğru görülmemiştir.
SONUÇ : Davacının temyiz itirazlarının bu sebeple kabulü ile hükmün BOZULMASINA, duruşma için takdir olunan yüzbin lire vekalet ücretinin davalıdan alınıp davacıya verilmesine, 27.11.1990 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.