 |
T.C.
YARGITAY
2. Hukuk Dairesi
E: 1990/9094
K: 1990/13917
T: 25.12.1990
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : M.A. ile G.A. arasındaki boşanma davasının yapılan muhakemesi sonunda tarafların boşanmalarına dair verilen hüküm davalı tarafından temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
KARAR : 1 - Boşanma kararı verilebilmesi için evlilik birliğinin, müşterek hayatı sürdürmeleri eşlerden beklenmeyecek derecede temelinden sarsıldığının sabit olması gerekir. Oysa dinlenen davacının tanıklarının sözlerinin bir kısmı Medeni Kanunun 134/1. maddesinde yer alan temelinden sarsılma durumunu kabule elverişli olmayan beyanlar olup, bir kısmı ise sebep ve saiki açıklanmayan ve inandırıcı olmaktan uzak izahlardan ibarettir. Diğer taraftan davacının sürekli alkol aldığı ve eşini devamlı dövdüğü gerçekleşmiştir. Dayak yiyen kadının kocasına karşı bedduada bulunması davalı aleyhinde boşanmayı gerektirecek bir kusur olarak yorumlanıp değerlendirilemez.
2 - Boşanma davası açılmakla eşler ayrı yaşamak (M.K. 162/2) ve davalı eş nafaka istemek hakıknı elde eder (M.K. 137). Mahkemece bu yönün gözönünde tutulmaması da ayrıca bozmayı gerektirir.
SONUÇ : Temyiz edilen kararın gösterilen sebeple BOZULMASINA, 25.12.1990 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.