 |
T.C.
YARGITAY
2. Hukuk Dairesi
E: 1990/7306
K: 1990/11527
T: 23.11.1990
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Behçet Keskin ve Durkadın Keskin arasındaki boşanma davasının yapılan muhakemesi sonunda verilen hüküm nafaka yönünden davalı tarafından temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
KARAR : Boşanma davası içinde vaki ve boşanmanın fer'i niteliğinde olan Medeni Kanunun 3444 sayılı kanunla değişik 144. maddesinde ifade edilen yoksulluk nafakaları ile aynı kanunun 143. maddesinde ifade edilen yoksulluk nafakaları ile aynı kanunun 143. maddesinde yazılı maddi ve manevi tazminat istekleri harca tabii değildir.
İsteğin karar verilinceye kadar davanın her safhasında yazılı veya sözlü olarak yapılması yeterlidir.
Ancak hukuki sonuç doğurabilmesi için sözlü isteklerin mahkeme tutanağına geçirilmesi zorunludur.
Davalı 25.8.1988 tarihli dilekçesi ile yoksulluk nafakası istenmiş, mahkemece istek yazılı gerekçe ile reddedilmiştir.
Oysa, dosyadaki delillerden mahkemece boşanmaya esas alınan fiili ayrılığın davacı kocanın başka bir kadınla gayri meşru olarak karı koca hayatı yaşamasından kaynaklandığı, bu ayrı yaşamda davalı kadına atfı kabil bir kusur bulunmadığı, öte yandan davalının bir işte çalışmadığı ve boşanmaya hükmedilmesi halinde yoksulluğa düşeceği gerçekleşmiştir.
Bu durum karşısında olayımızda Medeni Kanunun 144. maddesinde yazılı koşullar oluştuğundan davalı eş yararına uygun miktarda yoksulluk nafakasına hükmedilmesi gerekir.
Bu yönün gözetilmemiş olması usul ve kanuna aykırıdır.
SONUÇ : Temyiz edilen kararın gösterilen sebeple BOZULMASINA, 23.11.1990 gününde oyçokluğuyla karar verildi.