 |
T.C.
YARGITAY
2. Hukuk Dairesi
E: 1990/5744
K: 1990/11525
T: 23.11.1990
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : M.A. ile N. A. arasındaki boşanma davasının yapılan muhakemesi sonunda tarafların boşanmalarına dair verilen hüküm taraflarca temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
KARAR : 1 - Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre davacının temyiz itirazları yersizdir.
2 - Davalının temyiz itirazına gelince: Davacı, eşinin eniştesi ile ilişki içerisine girdiğini ileri sürerek boşanma isteğinde bulunmuştur. Dosya kapsamından davacının durumu bildiği ve tanık olarak dinlenen muhtar ile eniştesi R.'ye anlattığı, buna rağmen, eşinin eve dönmesini temin için tanıklar muhtar ve enişteyi aracı koyduğu hatta hep birlikte davalının yanına gittikleri ve kadını ikna edip evlerine döndükleri davacının bu seyahat sırasında bile karısının ilişkisini bildiğini aracı tanıklara söylediği gerçekleşmiştir. Davacının bu davranışı ile eşini affettiğinin, diğer bir ifade ile olayları hoşgörü ile karşılamış olduğunun kabulü gerekir. Koca artık bu olaylara dayanarak yeniden şiddetli geçimsizlik sebebi ile boşanma davası açamaz. Diğer yandan davacı koca tarafından başkaca bir boşanma nedeni de gösterilmemiştir. Bu durumda davanın reddine karar vermek gerekirken delillerin değerlendirilmesinde yanılgıya düşülerek yazılı şekilde karar verilmesi usul ve yasaya aykırıdır.
SONUÇ : Temyiz edilen hükmün gösterilen sebeple BOZULMASINA 23.11.1990 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.