 |
T.C.
YARGITAY
2. Hukuk Dairesi
E: 1990/46
K: 1990/1689
T: 08.02.1990
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Ayşe Güneş ile Bilgin İşver arasındaki tenkis davasının yapılan muhakemesi sonunda verilen hüküm davalılar tarafından temyiz edilmekle evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
KARAR : Medeni Kanunun 507. maddesinde murisin hangi tasarrufları hakkında tenkis istenebileceği açıklanmıştır. Bu maddenin 4. fıkrasındaki şartlar, kesin bir biçimde ispatlanmadıkça, murisin yaptığı ölünceye kadar bakma akti niteliği itibariyle güvence sağlayan bir akittir. Bakıp gözetme borcunun vüsatı ne aktin başında ne de devamı sırasında belli olmayıp, bakım alacaklısının hayatı boyunca oluşacak şartlar tayin eder. Esasen ölünceye kadar bakma aktini hizmet aktinden ayıran unsurda bu yöndür.
Borçlar Kanunun 511. maddesi, bakım alacaklısı yönünden gerçek kişi olması dışında özel bir nitelik öngörmemiştir. Bakım alacaklısının akit anında özel bakıma muhtaç durumda olmasını aramak kanunda bulunmayan bir unsuru ilave etmek olur. Aksi kararlaştırılmadıkça aktin,bakım alacaklısına sağladığı menfaatler sosyal duruma uygun ikamet, beslenme ve giydirme, görüp gözetme ihtiyaçlarıınn karşılanmasıdır (B.K. 514). Bu ihtiyaçların karşılanmasını sağlıyacak maddi desteğin ne olacağını önceden kestirmek mümkün olamaz. Hayatın idamesi için gerekli asgari şartları sağlıyacak nafakaya borçlu olabilecek kimse ile ölünceye kadar bakma akti yapmayı engelleyen kanunda bir hüküm yoktur.
Kaldı ki bu aktin hedefi nafaka veya ahlaki görevler kadar bir maddi destek elde etmek değil tarafların bilhassa bakım alacaklısının sosyal durumuna uygun bir bakım elde etmektedir. Bu sebeplerle mirasçı olabilecek kimselerle yapılmış olan ölünceye kadar bakma aktinin in'ikadı sırasında özel bakıma muhtaç bulunmamak, bu aktin mahfuz hisse kurallarının bertaraf maksadına matuf olduğunu kabule yeterli değildir. Sözleşmenin mahfuz hisse kurallarını bertarafa yönelik olduğu hakkında başkaca bir delil yokken tenkise karar verilmesi,
Doğru bulunmamıştır.
SONUÇ : Davalı Bilgin İşver'in itirazının bu sebeple kabulü ile hükmün BOZULMASINA, Bozma sebebine göre diğer yönlerin şimdilik incelenmesine yer olmadığına, 8.2.1990 gününde oybirliğiyle karar verildi.