 |
T.C.
YARGITAY
2. Hukuk Dairesi
E: 1990/233
K: 1990/3250
T: 23.03.1990
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Aysun ve Selvant arasındaki nafaka davasının yapılan muhakemesi sonunda verilen hüküm davalı tarafınan temyiz edilmekle; evrak okunup, gereği görüşülüp düşünüldü:
KARAR : 1 - Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
2 - Her dava, tarihinde gerçekleştiği yada mevcut olduğu ileri sürülen koşullara göre incelenir ve dava tarihi itibarı ile hukuksal sonuç doğuracak biçimde hükme bağlanır. Medeni Kanunun 162/3. maddesinden kaynaklanan tedbir nafakasına yönelik istekler de bu ilkenin doğal sonucu olarak dava tarihinde gerçekleşen (yada mevcut olan) geçim ihtiyacının sağlanmasına yöneliktir. Bu niteliği itibarı ile nafaka isteği tazminat yada sair biçimde dava tarihinden önce gerçekleşmiş olacak davalarından ayrılır ve kuşkusuz inşai dava özelliği itibariyle de ancak davanın açılması yoluyla nafaka isteğine ilişkin irade beyanı karşı tarafa ulaşmış sayılır. Aksi düşünce ortada hiç bir uyuşmazlık bulunmamasına rağmen çok uzun yıllar sonra davacı eşin tek taraflı iradesine dayanarak dava tarihinden öncesini kapsayan beş, on yada daha fazla süre için toplu nafaka isteklerinin ileri sürülmesine yol açar. Bütün bu nedenlerle 28.11.1956 gün ve 15/15 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı da dikkate alınarak dava tarihinden geçerli olmak üzere tedbir nafakasına karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde nafakanın başlangıcının dava tarihinden daha önceki bir tarih olarak benimsenmesi usul ve kanuna aykırıdır.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın ikinci bentte gösterilen sebeple davacı yararına BOZULMASINA, davacının diğer temyiz itirazlarının birinci bentte gösterilen sebeple reddine, 23.3.1990 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.