 |
T.C.
YARGITAY
2. Hukuk Dairesi
E: 1990/2020
K: 1990/8170
T: 11.09.1990
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : A.Ö. ile M.Ö. arasındaki boşanma davasının yapılan muhakemesi sonunda tarafların boşanmalarına dair verilen hüküm davalı tarafından temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
KARAR : Davacı kocanın çalıştığı yerde haline uygun bir ev hazırlayıp (M.K. 152) eşini oraya davet etmesi gerekir. Kocanın eşini çalıştığı yerin dışındaki bir mahalde hazırladığı eve çağırması "aile birliği" kapsamı ile bağdaşamaz. Çünkü asıl olan eşlerin birlikte yaşamalarıdır. Aksini düşünmek hakimin izni olmadan (M.K. 162) kocaya eylemli olarak ayrı mesken edinme imkanı tanımak olur. Bu ise hukuken mümkün değildir.
KARAR : Olayımızda davacı kocanın Adana'da çalışmasına rağmen davalı eşini Ulukışla Darboğaz köyünde bir eve davet ettiği gerçekleşmiştir. Öyle ise mahkemece yukarıda açıklanan ilkeler çerçevesinde inceleme ve araştırma yapılması, her iki yer arasındaki mesafenin ve özellikle sabah gidip akşam dönülecek yakınlık ve ulaşım kolaylığında olup olmadığının belirlenmesi ve sonucuna göre bir karar verilmesi gerekirken bu yön dikkate alınmadan eksik inceleme ile boşanmaya karar verilmesi usul ve kanuna aykırıdır.
KARAR : Temyiz olunan kararın gösterilen sebeple BOZULMASINA, bozma nedenine görede diğer yönlerin incelenmesine yer olmadığına 11.9.1990 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.