 |
T.C.
YARGITAY
2. Hukuk Dairesi
E: 1990/12492
K: 1991/2156
T: 08.02.1991
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : E.Y. ile S.Y. arasındaki boşanma davasının yapılan muhakemesi sonunda tarafların boşanlarına dair verilen hüküm davalı tarafından temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
KARAR : 1 - Hukuk Usulü Muhakemeleri Yasasının 274. maddesine göre davalının açık bir muvafakatı olmadığı takdirde ikinci bir tanık listesi verilmesi imkan dahilinde bulunmamaktadır. Mahkemece ikinci tanık listesinde ismi geçen B.D.'nin dinlenmesi ve beyanının hükme esas alınması doğru görülmemiştir.
2 - Boşanmaya karar verilebilmesi için ortak hayatı çekilmez hale getirecek derecede birliğin devamına imkan vermeyecek nitelikte şiddetli bir geçimsizliğin mevcut ve sabit olması gerekir. Oysa dinlenen davacı tanıklarının sözlerinin bir kısmı Medeni Kanunun 134. maddesinde yer alan çekilmezlik halini ve köklü sarsılma durumunu kabule elverişli olmayan beyanlar olup bir kısmı ise sebep ve saiki açıklanmayan ve inandırıcı olmaktan uzak izahlardan ibarettir. Bu itibarla davanın reddi gerekirken delillerin takdirinde hataya düşülerek boşanmaya karar verilmesi usul ve kanuna aykırıdır.
SONUÇ : Temyiz edilen kararın gösterilen sebeple BOZULMASINA, 8.2.1991 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.