 |
T.C.
YARGITAY
2. Hukuk Dairesi
E: 1990/11004
K: 1991/1520
T: 31.01.1991
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Ulvi D. ile Semra D. arasındaki boşanma davasının yapılan muhakemesi sonunda tarafların boşanmalarına dair verilen hüküm davalı tarafından temyiz edilmekle gereği görüşülüp düşünüldü:
KARAR : 1 - (...)
2 - Mahkemece boşanmaya eses alınan olayların cereyanından sonra tarafların barışıp birlikte yaşamlarını sürdürmeleri halinde, davacının bu olayları affetmiş olduğunun, en azından hoşgörü ile karşıladığını kabulü gerekir. Başka bir anlatımla davacı artık bu olaylara dayanarak geçimsizlikten yeniden boşanma davası açamaz.
Davacı tanıklarından Sadi A.'in ifadesinde temas ettiği olayın 1981 tarihinde cereyan ettiği ve ondan sonra tarafların uzunca bir süre birlikte yaşadıkları gerçekleşmiştir.
Ancak, diğer davacı tanıklarını ifadelerinin de temas ettikleri olayların hangi tarihte cereyan ettiği anlaşılamamaktadır.
Öyle ise mahkemece yapılacak iş, davacı tanıkları yeniden dinlenerek eski ifadelerinde söyledikleri olayların tarihlerini saptanmasından, Mahir Ç.'nın ifadesinde temas ettiği ceza dosyasının celp ve tetkikinden sonra sonucuna göre karar verilmesinden ibarettir.
Bu yönün gözetilmemesi usul ve kanuna aykırıdır.
SONUÇ : Temyiz edilen kararın gösterilen sebeple BOZULMASINA, 31.1.1991 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.