 |
T.C.
YARGITAY
2. Hukuk Dairesi
E: 1990/10488
K: 1990/1783
T: 12.02.1990
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA: İbrahim ile Zeliha arasındaki boşanma davasının yapılan muhakemesi sonunda tarafların boşanmalarına dair verilen hüküm davalı tarafından temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
KARAR : 1- Şiddetli geçimsizlikten boşanmaya karar verilebilmesin için ortak hayatı çekilmez hale getirecek derecede birliğin mevcut ve sabit olması gerekir. Oysa dinlenen davacı tanıklarının sözlerinin bir kısmı Medeni kanunun 134. maddesinde yer alan çekilmezlik halini ve köklü sarsılma durumunu kabule elverişli olmayan beyanlar olup, bir kısmı ise sebep ve saiki açıklanmayan ve inandırıcı olmaktan uzak izahlardan ibarettir. Bu itibarla davanın reddi gerekirken delillerin takdirinde hataya düşülerek boşanmaya karar verilmesi usul ve kanuna aykırıdır.
2- 3444 sayılı Kanunun geçici maddesine göre boşanmaya karar verilebilmesi için fiili ayrılığın boşanma sebeplerinden birine dayalı ve dava tarihinden geriye doğru 3 yıl kesintisiz olarak gerçekleşmesi gerekir Toplanan delillerden tarafların zaman zaman bir araya geldikleri anlaşılmış, böylece olayımızda yasanın aradığı şartların oluşmadığı tesbit edilmiştir. O halde davanın reddine karar verilmesi gerekirken 3444 sayılı Yasaya dayanarak boşanmaya hükmedilmesi de doğru görülmemiştir.
SONUÇ : Temyiz edilen hükmün gösterilen sebeplerle (BOZULMASINA), 12.2.1990 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.