 |
T.C.
YARGITAY
2. Hukuk Dairesi
E: 1990/10466
K: 1990/1735
T: 12.02.1990
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : B.Ç. ile F.Ç. arasındaki boşanma davasının yapılan muhakemesi sonunda tarafların boşanmalarına dair verilen hüküm davalı tarafından temyiz edilmekle evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
KARAR : Davacının mahkemeye arz ettiği olay Medeni Kanunun eklenen geçici 1/C. maddesine uygun düşecek niteliktedir. Bu hükme göre boşanmaya karar verilebilmesinin taraflar arasında fiili ayrılığın Kanunda gösterilen süre kadar devam etmekte olması ve bu ayrılığın boşanma sebeplerinden birine dayalı olarak gerçekleşmiş olması gerekir. Tarafların 7.9.1985 gününden beri fiilen ayrı yaşadıkları anlaşılmakta isede, bu tarihten davacının Medeni Kanunun 132. maddesi uyarınca ihtar isteğinde bulunduğu 26.11.1989 gününe kadar boşanma sebeplerinden birine dayalı olarak ayrı yaşadıklarını kabule elverişli bir delil bulunmadığından davanın reddi gerekirken boşanmaya karar verilmesi doğru görülmemiştir.
SONUÇ : Davalının temyiz itirazının bu sebeple kabulü ile hükmün BOZULMASINA bozma sebebine göre diğer yönlerin şimdilik incelenmesine yer olmadığına, 12.2.1990 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.