 |
T.C.
YARGITAY
2. Hukuk Dairesi
E: 1990/10305
K: 1991/860
T: 22.1.1991
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
ÖZET: Boşanma sebebiyle maddi veya manevi tazminat için ancak boşanma kararının kesinleşme tarihinden faiz istemektedir.
Taraflar arasındaki karşılıklı boşanma ve tazminat davasının yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü.
1- Dosyadaki yazılara kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan diğer temyiz itirazları yersizdir.
2- Boşanma yüzünden haleldar olan bir menfaatten söz edilmemesine ve olayda Medeni Kanunun 143/1. maddesi şartlarının oluşmamış bulunmasına göre davalı eşin evlilik sırasında birliğe katkıları karşılığında tazminatın hüküm altına alınması doğru görülmemiştir.
3- Medeni Kanunun 143/2. maddesi uyarınca boşanma kararının kesinleşmesi ile tazminat alma hakkı doğar. Bu yön gözetilmeden istek tarihinden itibaren faize hükmedilmesi usul ve kanuna aykırıdır.
SONUÇ : Davacının temyiz itirazlarının bu sebeplerle kabulü ile hükmün BOZULMASINA, bozmada oybirliği sebebinde oyçokluğuyla 22.1.1991 tarihinde karar verildi.
MUHALEFET ŞERHİ
Davacının usulüne uygun harcı verilerek mahkemeye arz edilmiş bir tazminat isteği yoktur. Karar maddi ve manevi tazminat bakımından bu sebeple bozulmalıdır.
ÜYE
Tahir Alp