 |
T.C.
YARGITAY
2. Hukuk Dairesi
E: 1990/10197
K: 1991/72
T: 10.01.1991
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Şerife ile Salih arasındaki babalık davasının yapılan muhakemesi sonunda davanın kabulüne dair verilen hükmün kanun yararına bozulması Adalet Bakanlığının yazısı üzerine C. Başsvcılığı tarafından istenilmiş olmakla, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
KARAR : İstek ve hüküm davacı ana tarafından açılan davada babalığın tesbitine ilişkindir. Kanun koyucu babalık davasında ananın her zaman çocuğun yararına davranamayacağı ilkesinden hareket ederek küçük için kayyım tayinedilmesi (M.K. 298) ve böylece çocuğun yararının korunması için babalık davasında kayyımın bulunmasını ilke olarak kabul etmiş, böylece şu veya bu gibi düşüncelerle ana babanın çocuk aleyhinde birleşmelerini ve onun zararına bir durumun doğumunu önlemek istemiştir. Nitekim 2.5.1960 tarihli ve 5/8 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararında da bu düşünceler doğrulanmıştır. Bu yön gözönünde tutulmadan yargılamaya devam edilerek işin esası hakkında karar verilmesi usul ve yasaya aykırıdır.
SONUÇ : HUMK.nun 427/6. maddesi uyarınca C. Başsavcılığının isteğinin kabulü ile Altındağ 2. Asliye Hukuk Mahkemesinin temyiz edilmemek suretiyle kesinleşen 30.6.19888 tarihli ve 354/570 sayılı kararının gösterilen sebeple kanun yararına BOZULMASINA 10.1.1991 gününde oybirliğiyle karar verildi.