 |
T.C.
YARGITAY
2. Hukuk Dairesi
E:1989/12927
K:1990/1801
T:13.02.1990
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
ÖZET : Davacı kocanın; davalı karısını dövdüğü, davalının da değişik zaman ve yerlerde kocasına ağır hakaretleri gerçekleşmiş bulunmasına ve bu durumda taraflardan birinin kusurunu diğerine üstün tutmanın olanaksız olmasına ve Medeni Kanunun 134. maddesi uyarınca eşit kusur nedeniyle boşanmaya karar verilmesi gerekli olduğuna göre, bu yön gözönünde tutulmadan delillerin değerlendirilrnesinde yanılgıya düşülerek ve davacı daha kusurlu kabul edilerek isteğin reddedilmesi usul ve yasaya aykırıdır.
(743 s. MK. m. 134)
Yıldırım ile Nazmiye arasındaki boşanma davasının yapılan muhakemesi sonunda, davanın reddine dair verilen hükmün temyizen mürefaa icrası suretiyle tetkiki davacı tarafından istenilmekle; dosyadaki bütün kağıtlar okunup, gereği görüşülüp düşünüldü:
Toplanan delillerden; davacı kocanın davalı karısını dövdüğü, davalının da değişik zaman ve yerlerde kocasına ağır hakaretleri gerçekleşmiştir. Bu durumda, taraflardan birinin kusurunu diğerine üstün tutmak mümkün bulunmamakta ve dava tarihinde yürürlükteki Medeni Kanunun 134. maddesi uyarınca eşit kusur nedeniyle de boşanmaya karar verilmesi gerekli olmaktadır. Bu yön gözönünde tutulmadan delillerin takdirinde yanılgıya düşülerek ve davacı daha kusurlu kabul edilerek isteğin reddedilmesi usul ve kanuna aykırıdır.
Sonuç : Temyiz olunan kararın gösterilen sebeple BOZULMASINA, 13.2.1990 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.
