 |
T.C.
YARGITAY
2. Hukuk Dairesi
E: 1989/11265
K: 1989/10363
T: 11.12.1989
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : S.C. ile M.C. arasındaki boşanma davasının yapılan muhakemesi sonunda tarafların boşanmalarına dair verilen hükmün temyizen mürafaa icrası suretiyle tetkiki davalı ve davacı tarafından istenilmekle, duruşma için tayin olunan günde temyiz eden M.C. ile diğer temyiz eden vekili geldiler. Gelenlerin konuşması dinlendikten sonra işin incelenerek karara bağlanması için başka güne bırakılması uygun görüldü. Bugün dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
KARAR : 1 - Davacı 13.8.1987 tarihli dilekçesi ile şiddetli geçimsizlik sebebi ile boşanma isteğinde bulunmuş, daha sonra 3444 sayılı kanunun yürürlüğe girmesi üzerine 31.10.1988 tarihinde fiili ayrılık hukuksal sebebine dayalı olarak boşanma davası açmıştır.
Mahkemece her iki dava birleştirilerek yapılan muhakeme sonunda olayda 3444 sayılı kanunun geçici maddesinde yazılı koşulların oluştuğundan bahisle boşanmaya hükmedilmiştir.
3444 sayılı kanunun geçici 1. maddesine göre boşanmaya karar verilebilmesi için, kanunun bu maddesinde öngörülen fiili ayrılık sürelerinin boşanma sebeplerinden birine dayalı olarak gerçekleşmesi ve özellikle dava tarihine kadar kesintisiz devam etmesi gerekir.
Oysa, toplanan delillerden tarafların zaman zaman birleşerek her yönü ile karı-koca hayatını devam ettirdikleri anlaşılmaktadır.
O halde olayımızda, yasanın amaçladığı anlamda fiili ayrılıktan söz etmek mümkün değildir. Öyle ise son açılan davanın reddine karar verilmesi gerekirken olaya uymayan düşüncelerle boşanmaya hükmedilmesi usul ve kanuna aykırıdır.
2 - Mahkemece, şiddetli geçimsizlik sebebi ile açılan dava hakkında olumlu olumsuz bir karar verilmemesi de bozmayı gerektirir.
SONUÇ : Temyiz edilen kararın gösterilen sebeple BOZULMASINA, 11.12.1989 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.
