DAVA : (B.Ö.) ile (G.Ö.) arasındaki boşanma davasının yapılan muhakemesi sonunda davanın reddine dair verilen hükmün temyizen mürafaa icrası suretiyle tetkiki davacı tarafından istenilmekle dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği görüşülüp düşünüldü:

 

KARAR : Dava Medeni Kanunun 130 uncu maddesine dayalı olarak pek fena muamele sebebiyle boşanma isteminden ibarettir.

Davalı kadın, kocasına hakaret etmiş ve ayrıca müessir filde bulunmuş ve her iki suçtan dolayı Üsküdar Sulh Ceza Mahkemesinin 12.5.1988 tarihli ve 1553/886 sayılı kesinleşmiş kararı ile mahkum olmuştur. Dava dilekçesinde bu olay pek fena muamele olarak nitelendirilerek boşanma istenmiştir. Cana kast dışında kalan ve gerek beden tamlığına, gerekse kişilik haklarına yönelik bütün eylem ve davranışlar ile şeref ve haysiyete yöneltilen ağır hakaretler, pek fena muamele kavramına girer. Öte yandan Ceza Mahkemesinin aynı zamanda boşanma sebebi olan bir suçtan dolayı verdiği ve mahkumiyet kararında belirlenen maddi olgu (olay,) boşanma davasında hukuk hakimini bağlar (B.K.53) ve kesin delil teşkil eder (Baki KURU, Hukuk muhakemeleri Usulü Cilt 4, 4. baskı, 1984 Sh. 3603). Onun için, artık boşanma davasında ceza mahkemesinin kesinleşmiş mahkumiyet kararı dışında başkaca bir delil aranması mümkün değildir. Öyle ise hukuk hakimi, kesinleşen ceza mahkumiyetine rağme fiilin (eylemin) sabit olup olmadığı konusunda yeniden araştırma yapmaz ve suçun mevcut olmadığı ya da münferit bir olaya yahut tahrike dayalı olduğu yolunda hükme ulaşamaz. Böyle bir düşünce biçimi, hukuk ve ceza mahkemelerinin aynı maddi olayın varlığı ile ilgili farklı görüşleri karşısında adalete duyulan inanç ve güvenin ağır bir surette sarsılmasına yol açar.

Öte yandan, Medeni kanunun 130 uncu maddesine dayalı boşanma davasında boşanmayı gerektiren ve pek fena muamele olarak nitelendirilen olayın 134 üncü maddede olduğu gibi, ayrıca eşler arasında ortak yaşantıyı çekilmez hale getirecek derecede geçimsizliğe sebep olup olmadığı hususu da sonuca etkili değildir. Onun için davacının kusurlu davranışlarının dikkate alınması ve şiddetli geçimsizliğe dayalı boşanma davalarında olduğu gibi kusur kıyaslaması yapılması mümkün değildir.^

Bütün bu gerekçe ve sebepler karşısında boşanmaya karar verilmesi gerekirken davanın hukuki sebebine uymayan düşüncelerle ve kanun hükmünün yorumunda yanılgıya düşülerek isteğin reddedilmesi usul ve kanuna aykırıdır.

 

SONUÇ : Temyiz olunan kararın gösterilen sebeple BOZULMASINA, duruşma için takdir olunan onbir bin lira vekalet ücretinin davalıdan alınıp davacıya verilmesine, 29.9.1988 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.  

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972