 |
T.C.
YARGITAY
2. Ceza Dairesi
E. 1995/10690
K. 1995/12116
T. 15.11.1995
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
HEMZEMİN GEÇİTTE ÇARPIŞMA
DEMİRYOLUNDA KAZA VUKUU TEHLİKESİNE YOL AÇMAK
MAĞDURLARIN RAPORLARI
KARAR ÖZETİ Yönetimindeki otomobil ile hemzemin geçitte trenle çarpışan sanığın eylemi, tren ya da demir yolunda herhangi bir zarara yol açmaması sebebiyle demiryolunda "kaza vukuu tehlikesine yol açmak" olup, mağdurların TCK.nun 459/3. madde ve fıkrası 2. cı7nilesi kapsamını aşmayacak biçimde yaralanmaları karşısında, aynı Kanunun 79. Maddesi muvacehesinde TCK.nun 389/1. madde ve fıkrasının 1. cümlesindeki suçtan hüküm kurulması doğrudur.
(765 s. TCK. m. 79, 389/1, 459/3)
Tedbirsizlik ve dikkatsizlik neticesi demiryolunda kaza vukuu tehlikesine sebebiyet vermekten sanık Sebahattin'in yapılan yargılaması sonunda; mahkumiyetine dair, (Baskil AsliyeCeza Mahkemesi)'nden verilen 30.1.1995 tarihli hükmün Yargıtay'ca incelenmesi Elazığ C. Savcısı tarafından süresinde dilekçeyle istenmek ve dava evrakı C. Başsavcılığı'nın 18.10.1995 tarihli tebliğnamesiyle Daireye gönderilmekle okunup, iş anlaşıldıktan sonra gereği düşünüldü:
Sanığın yönetimindeki otomobil ile hemzemin geçitte trenle çarpışması suretiyle meydana gelen olayda, tren yada demiryolunda herhangi bir zarara yol açmaması sebebiyle kaza vuku bulmamış, ancak demiryolunda kaza vukuu tehlikesine yol açmış olup, otomobildekilerin raporlarında belirtilen şekilde yaralanmalarının TCK.nun 459/3. madde ve fıkrası 2. cümlesi kapsamını aşmaması karşısında, aynı Kanunun 79. maddesi muvacehesinde 389. maddesinin 1. fıkrası 1. cümlesindeki suçtan hüküm kurulmasında bir isabetsizlik görülmemiş, açık ve kuşkuya yer vermeyen nitelendirme ve uygulama dolayısıyla, uygulama maddesi olarak TCK.nun 389/1. madde ve fıkrasının (birinci cümlesi) olduğunun belirtilmemesi sonuca etkili olmayan ve mahallinde ikmali mümkün eksiklik olarak görülmüş, bu nedenlerle tebliğnamedeki bozma düşüncesine iştirak edilmemiştir.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün (ONANMASINA), 15.11.1995 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.