 |
T.C.
YARGITAY
2. Ceza Dairesi
E. 1992/4502
K. 1992/4576
T. 17.4.1992
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
PARA CEZALARI
ÖZET : Maaş katsayısının artırılmasına ilişkin Bakanlar Kurulu'nun 30.12.1991 gün ve 1991/2575 sayılı Kararı Bütçe Kanunu niteliğinde olmadığından, 1.1.1992-293.1992 tarihleri arasında işlenen suçlarda, anılan katsayı artışı birim sayısının belirlenmesine esas alınamaz.
(765 s. TCK. ek m. 2, 1)
2918 sayılı Kanuna muhalefetten sanık Rafet'in yapılan yargılaması sonunda; vaki ön ödeme nedeniyle sanık hakkındaki davanın ortadan kaldırılmasına dair, (Kınık Sulh Ceza Mahkemesi)nden verilen 11.2.1992 tarihli hükmün Yargıtay'ca incelenmesi C. Savcısı tarafından süresinde dilekçeyle istenmek ve dava evrakı C. Başsavcılığı'nın 31 .3.1992 tarihli tebliğ namesiyle Daireye gönderilmekle okunup, iş anlaşıldıktan sonra gereği düşünüldü:
Sanığa, uygunluk gösteren suçu nedeniyle TCK.nun 119. maddesinde öngörülen şartları içermeyen biçimde ön ödeme uygulamasında bulunarak ve 135.000 lira yerine 150.000 lira ödettirilmiş olması isabetsizlikleri, ulaşılan sonucun doğru olması karşısında neticeye müessir bulunmamış, fazla yatırılan meblağın istemi halinde ve ek kararla sanığa iadesi mümkün görülmüş, 3506 sayılı Kanunla TCK.na eklenen ek madde 2'de, ek 1. madde kapsamına giren para cezalarının, bütçe kanunları ile tespit edilen katsayı farkına göre belirlenecek birim sayısınca artırılacağı öngörülmüş olup, 3790 sayılı 1992 yılı Bütçe Kanunu, 29.3.1 992 gün ve 21186 mükerrer sayılı Resmi Gazetede yayınlanarak yürürlüğe girdiği, daha önce Bakanlar Kurulu'nun 30.12.1991 tarih ve 1991/2575 sayılı kararı ile belirlenen 523 maaş katsayısı, sözü edilen kararın Bütçe Kanunu niteliğini taşımaması itibariyle 1.1.1992-29.3.1992 tarihleri arasındaki dönemde işlenen suçlara ilişkin para cezalarının artırılmasında esas alınacak birim sayısının belirlenmesine mesnet alınamayacağı cihetle, bu dönem içindeki suçlar yönünden de 1991 yılı Bütçe Kanunu ile kabul edilen maaş katsayısı esas alınarak belirlenen üç birim üzerinden uygulama yapılması gerekeceğinden tebliğ namedeki bozma düşüncesine iştirak olunmamıştır.
Bu itibarla ve yapılan duruşmaya, gerekçeye göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün isteme aykırı olarak (ONANMASINA), 17.4.1992 gününde oybirliğiyle karar verildi.