 |
T.C.
YARGITAY
2. Ceza Dairesi
E. 1992/382
K. 1992/714
T. 24.1.1992
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
İDARİ PARA CEZALARI
ADLİ YARGI
ÖZET 2918 sayılı Kanunun 112. maddesinin 1. fıkrası; adli yargının yetki ve görevindeki suçları belirlemiş, 115. maddenin son fıkrasındaki (116. maddede öngörülen itiraza ilişkin hüküm saklı kalmak üzere...) ve 716. maddenin 3. fıkrasındaki; "Bu şekilde uygulanan cezalar için araç sahipleri cezanın tebliği tarihinden itibaren yedi gün içinde yetkili mahkemeye itiraz edebilirler" hükümlerinden tesbit edilebileceği üzere idari para cezaları için adli yargıya (itirazı inceleme yoluyla) 116. maddenin 1. fıkrasındaki eylemle ilgi ve sınırlı olarak yetki ve görev vermiştir.
(2918 s. Trafik K. m. 14, 18, 112/1, 115, 116)
2918 sayılı Karayolları Trafik Kanununa muhalefetten sanık İsmet hakkında, anılan Kanunun 14 ve 18. maddeleri uyarınca 450.000 lira idari para cezası ile cezalandırılmasına dair İstanbul Karayolları Ondördüncü Şube Müdürlüğü'nce verilen 8.7.1991 gün ve 026907 sayılı karara vaki itirazın reddine ilişkin, (Kocaeli 2. Sulh Ceza Mahkemesi)nce verilen 25.10.1991 gün ve 1991/442-744 sayılı karar aleyhine Yüksek Adalet Bakanlığı'nca verilen 14.1.1992 gün ve 01841 sayılı yazılı emre müsteniden dava dosyası C. Başsavcılığı'nın 17.1.1992 gün ve 51 sayılı ihbarnamesiyle Daireye gönderilmekle okundu.
Mezkur ihbarnamede;
Tüm dosya münderecatına göre; muterizin kiralamış bulunduğu mezkur yapının Kocaeli Spor Kulübü Başkanlığı'na ait bulunduğu, anılan yapı üzerinde muteriz tarafından herhangi bir tadilat ve ilave inşaat yapıldığının belirtilmediği cihetle, 2918 sayılı Kanunun 14 ve 18. maddeleri uyarınca Öngörülen cezanın yapı malikine verilmesi gerektiği gözetilmeden, itirazın kabulü yerine yazılı şekilde reddine karar ittihaz edilmiş bulunulmasında isabet görülmediğinden CMUK.nun 343. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu yazılı emre atfen ihbar olunmuştur.
Gereği düşünüldü:
8.7.1991 günlü suç tutanağında, eylem 2918 sayılı Karayolları Trafik Kanununun 14 ve 18. maddelerine aykırılık olarak gösterilmiş olup 14. maddede de; "Bu madde hükmüne uymayanlara 50.000 lira para cezası verilir". 18. maddede de; "Bu madde hükümlerine aykırı olarak izinsiz tesis yapanlar 100.000 lira para cezası ile cezalandırılır" denilmek suretiyle eylemlere idari para cezası öngörülmüştür.
Söz konusu Kanunun 112. maddesinin 1. fıkrası Adli Yargının yetki ve görevindeki suçları belirlemiş, 115. maddenin son fıkrasındaki; (116. maddede öngörülen itiraza ilişkin hüküm saklı kalmak üzere ...) ve 116. maddenin 3. fıkrasındaki; "Bu şekilde, uygulanan cezalar için araç sahipleri cezanın tebliği tarihinden itibaren yedi gün içinde yetkili mahkemeye itiraz edebilirler", hükümlerinden tesbit edilebileceği üzere idari para cezaları için Adli Yargıya (itirazı inceleme yoluyla) 116. maddenin 1. fıkrasındaki eylemle ilgili ve sınırlı olarak yetki ve görev vermiştir.
Bu düzenlemeler, 115. maddenin son fıkrasındaki "para cezaları ile mahkemelerce verilen ve sadece hafif para cezaları na ait olan hükümler kesindir" hükmü ile birlikte değerlendirildiğinde, doğrudan Adli Yargıya,a ait olanlar ile 116. maddede itirazı kabil olan eylemler dışında kalan eylemlerden verilen idari para cezalarının kesin olduğunu, itiraz yoluyla da olsa Adli Yargıya başvurma olanağının bulunmadığını, dolayısıyla belirtilen haller dışındaki eylemlerde Adli Yargının yetki ve görevi olmadığını göstermektedir. Bu nedenle, hakkında Kanunun 14 ve 18. maddelerine göre tutanak düzenlenip idari para cezası tayin edilen İsmetin eylemleri de Adli Yargının görev ve yetki alanı dışında kaldığından Kocaeli 2. Sulh Ceza Mahkemesi'nin itirazı kabul ederek ittihaz ettiği karar hukuki değerden yoksun olup yok hükmündedir.
Açıklanan nedenlerle Yargıtay'ca incelenebilir bir kararın varlığından söz edilemeyeceğinden yazılı emre dayanılarak düzenlenen tebliğ namedeki isteğin incelenmesine yer olmadığına ve dosyanın incelenmeksizin C. Başsavcılığı'na iadesine, 24.1.1992 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.