 |
T.C.
YARGITAY
2. Ceza Dairesi
E. 1992/13478
K. 1993/573
T. 22.1.1993
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
ESNAF VE SANATKARLAR ODASI
TESBİT EDİLEN FİYATIN ÜSTÜNDE ET SATMAK
ÖZET 507 sayılı Kanunla kurulan Esnaf ve Sanatkarlar
Odası tarafından tesbit edilen fiyatın üstünde et satmağa
ilişkin eylem, ceza kararnamesine konu olamaz.
(765 s. TCK. m. 401)
Fazla fiyatla et satmak suretiyle yetkili mercilerce verilen emirlere aykırı hareketten sanık Mehmet hakkında evrak üzerinde yapılan inceleme sonunda; mahkumiyetine dair, (Varto Sulh Ceza Mahkemesi)nden verilen 28.4.1992 tarihli ceza kararnamesine karşı Muş C. Savcılarının vaki temyiz istemlerinin reddine mütedair aynı yer Sulh Ceza Mahkemesinden sonradan verilen 12.5.1992 tarihli kararın Yargıtay'ca incelenmesi Muş C. Savcıları tarafından dilekçeyle istenmek ve dava evrakı C. Başsavcılığı'nın 21.12.1992 tarihli tebliğnamesiyle Daireye gönderilmekle okundu:
507 sayılı Esnaf ve Sanatkarlar Kanununun 1. maddesi gereğince kamu kurumu niteliğinde bulunan Esnaf ve Sanatkarlar Odasına, Kanunun 125. maddesi ve bu maddeye dayanılarak çıkarılan Yönetmelik hükümlerindeki usul ve esaslara göre Kanun kapsamındakilerin ürettikleri mal ve hizmetlerin ücret tarifelerini hazırlama yetkisi verilmesi, 1580 sayılı Belediyeler Kanununun 15. maddesinin 43. bendindeki yetki bu odalara devredilerek, fiyat tesbitinde yetkili mercii haline getirilmesi, Kanunun 2. maddesi kapsamında olan Esnaf ve Sanatkarların 5. maddede belirtildiği üzere, Odaya kaydolmak zorunda olmaları ve 22. maddesinin (r) bendi uyarınca odanın denetimi altında bulunmaları itibariyle, kasaplık yapan sanığın Varto Esnaf ve Sanatkarlar Odası tarafından tesbit edilen et fiyatına uymayarak fazla fiyatla saflığı belirlenip bu fiili dava konusu edilmiş olduğu cihetle, eyleminin TCK. nun 401. maddesi kapsamında değerlendirilmesi gerektiği ve bu niteliğiyle ceza kararnamesine konu olamayacağı, ceza kararnamesiyle sonuçlandırılmasının da kararın temyiz kabiliyetini kaldıramayacağı nazara alınarak mahkemece C. Savcılarının temyiz isteğinin reddine dair verilen ve usul ve yasaya uygun olmayan 12.5.1992 tarihli kararın kaldırılmasına karar verilerek, yasal süredeki temyiz isteğinin yapılan incelemesinde;
İddianamede gösterilen fiilin TCK.nun 401. maddesi içinde değerlendirilmesi gerektiği, suçun bu niteliğiyle Asliye Ceza Mahkemesinin görevinde bulunduğu, delillerin takdir ve münakaşası ile sanığın hukuki durumunun tayininin görevli mahkemeye ait olduğu gözetilerek görevsizlik kararı verilmesi gerekirken yazılı şekilde karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, Üst C. Savcılarının temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı istem gibi (BOZULMASINA), 22.1.1993 gününde oybirliğiyle karar verildi.