 |
T.C.
YARGITAY
2. Ceza Dairesi
E: 1990/3116
K: 1990/3560
T: 03.04.1990
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Sarhoşluktan sanık S.Y. ve A.Ç. haklarında yapılan duruşma sonunda; A.'nın müsnet suçtan beraatine, S.Y.'nin hareketine uyan TCK.nun 572/1 ve 647 Sayılı Kanunun 4. maddeleri gereğince neticeten 180.000 lira hafif para cezasıyle tecziyesine dair ... Sulh Ceza Mahkemesinden verilen 18.10.1989 tarihli hükmün Yargıtayca incelenmesi C. Savcısı ile sanık S.Y. tarafından süresinde dilekçeyle istenmekle gereği düşünüldü:
KARAR : Müşteki A. soruşturma aşamalarındaki anlatımlarında, sanık Y.nin kendisine küferttiğini söylemiş, sanıkta savunmalarında alkollü olduğunu ne söylediğini hatarlamadığını, küfretmiş olabileceğini bildirmiş, tanıklar K.T. ile A.K.'da olayı sonuna kadar izlemediklerini, ayrıldıktan sonra küfredilmişse bilemiyeceklerini belirtmiş bulunmaları karşısında, tebliğnamedeki sanık Y. ile ilgili bozma düşüncesine iştirak edilmemiştir.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere ve gerekçeye göre sanık Y.'nin temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle bu sanık hakkındaki hükmün isteme aykırı olarak onanmasına,
O yer C. Savcısının sanık A.Ç.'ye yönelik temyizine gelince:
Müşteki Ali'den sanık Ahmet'in de hakaret edip etmediği ve eylemleri açıklıkla ve ayrıntıları ile sorulup gerektiğinde anlatımları arasındaki çelişmelerde giderildikten sonra, sanığın saldırgan bir eyleminin tesbiti halinde, hakkında TCK.nun 572/1. maddesinin uygulanması gerekeceği, saldırgan bir eylem söz konusu değilse umumi mahalde aldığı alkolün verdiği dengesizlikle, etrafı rahatsız edecek şekilde münakaşa ettiği anlaşılan sanığın eyleminin TCK.nun 571/1. maddesine uyan suçu oluşturacağı gözetilmeden, beraatine karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, o yer C. Savcısının temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepden dolayı istem gibi BOZULMASINA, 3.4.1990 gününde oybirliğiyle karar verildi.