 |
T.C.
YARGITAY
21. Hukuk Dairesi
E : 2001/2180
K : 2001/2311
T : 27.03.2001
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
- İSTİHKAK DAVASI
- ALACAKLIDAN MAL KAÇIRMA
- MUVAZAA
- İŞLETMENİN DEVRİ VE BORÇLARDAN SORUMLULUK
(İİK. 44. md.) (BK. 179. md.)
Yukarıda tarih ve numarası yazılı kararın temyizen tetkiki davalı (alacaklı) vekili tarafından istenmiş, merciice ilamında belirtildiği şekilde isteğin kabulüne karar vermiştir. Temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi Tülay Çınkı tarafından düzenlenen raporla , dosyadaki kağıtlar okundu, işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
KARAR
Uyuşmazlık 3. kişinin İİK'nun 96 ve onu izleyen maddelerine dayalı istihkak davasına ilişkindir. İİK'nun 8. maddesi hükmünce aksi sabit oluncaya kadar geçerli haciz tutanağı içeriğine göre haciz 20.11.2000 tarihinde, borçluya ödeme emri tebliğ olunan işyeri adresinde yapılmış haciz sırasında hazır bulunan borçlu işyerini içinde bulunan haciz, konusu mallarla birlikte eski işçisi davacıya satıp devrettiğini bildirdiği gibi davacıda aynı sözleri doğrulamıştır. Borç 8.6.1999 tarihli bonodan kaynaklanmaktadır. Borcun; doğumundan sonra noterde düzenlenen 5.8.1999 tarihli menkul, eşya satış sözleşmesi alacaklıdan mal kaçırmaya yönelik devir olgusunu doğrulayan muvazaalı bir belgedir.
Öte yandan borçlu ile davacı arasındaki ilişki, ticari işletme niteliğinde bulunduğundan İİK'nun 44 ve B.K'nun 179.maddelerinin uygulanması gerektiği açıkça ortadadır.
Anılan maddelerde öngörülen koşulların yerine getirildiği iddia ve ispat edilmemiştir. Gerçekten borçlunun devri kayıtlı olduğu ticaret siciline bildirerek ilan ettiği ve mal beyanı verdiğine ilişkin dosyada, hiçbir, kanıt yoktur. Bu durumda, devir alacaklının haklarını etkilemeyeceği gibi devir alan davacıda B.K'nun 179, maddesi gereği işletmenin borçlarından sorumlu bulunduğundan davanın reddi gerekirken kabulü usul ve yasaya aykırıdır.
O halde, davalı alacaklının bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ : Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 27.3.2001 gününde oybirliğiyle karar verildi.