 |
T.C.
YARGITAY
21. Hukuk Dairesi
Esas no: 2000/7748
Karar no: 2000/7857
Tarih: 13.11.2000
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
- ÇALIŞMA SÜRESİNİN TESBİTİ
- İŞE GİRİŞ BİLDİRGESİ
- KANITLAR
Karar Özeti: Davacının, 506 sayılı Yasa kapsamındaki işyerine girmesi ve işveren tarafından, sigortalı işe giriş bildirgesinin yöntemine uygun olarak Kuruma verilmesi ve bunun kayıtlara geçmiş olması, davacının işyerinde l gün çalıştığının karinesi sayılır.
Bu tür uyuşmazlıkların, inandırıcı güç ve nitelikte olmak kaydı ile her türlü kanıtla ispatlanması mümkündür.
(506 s. SSK. m. 9)
Davacı, davalı işveren nezdinde 1.9.1976 tarihinden itibaren bir hafta süreyle çalıştığının tesbitine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, ilamında belirtildiği şekilde isteğin reddine karar vermiştir.
Hükmün, davacı ve davalılardan SSK vekilleri tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve tetkik hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
1. Dosyadaki yazılara toplanan delillere hükmün dayandığı gerektirici sebeplere göre davalı SSK'nın tüm temyiz itirazlarının reddine.
2. Dava, 1.9.1976 tarihinde işyerine girdiğini ve işyerinde bir gün çalıştığının tesbiti "işlemine ilişkindir.
Gerçekten davacının işyerine yukarıda sözü edilen tarihte girdiği ve sigortalı işe giriş bildirgesinin yöntemine uygun olarak kuruma verildiği ve kurum kayıtlarına da geçtiği dosyadaki bilgi ve belgelerden açıkça anlaşılmaktadır. Öte yandan, işveren tarafından 506 sayılı Yasanın 9. maddesi gereğince verilen sigortalı işe giriş bildirgesinin davacının işyerinde 1 gün çalışmasının karinesi olduğu dairemizin ve giderek Yargıtay'ın oturmuş ve yerleşmiş görüşlerindendir. Bundan başka, davacının işyerinde çalıştığını yargılama aşamasında dinlenen tanıklarda doğrulamışlardır. İşyerinin 506 sayılı Yasa kapsamında olduğu da ortadadır. Bunlardan başka, bu tür uyuşmazlıkların, inandırıcı güç ve nitelikte olmak kaydı ile her türlü kanıtla ispatlanması da mümkündür.
O halde davacının bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
Sonuç: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle (BOZULMASINA), temyiz harcının istek halinde davacıya iadesine, 13.11.2000 gününde oybirliğiyle karar verildi.
