 |
T.C.
YARGITAY
21. Hukuk Dairesi
E : 1999/2662
K : 1999/2805
T : 26.4.1999
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
Davacı, iş ve işyeri itibariyle 2098 sayılı yasaya eklenen Ek 5. madde kapsamında olduğunun ve anılan Yasadan yararlanması gerektiğinin tesbitine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme. ilamında belirtildiği şekilde davanın yetki yönünden reddine karar vermiştir.
Hükmün, davacı ile davalılardan Kurum vekilleri tarafından temyiz edilmesi üzerine , temyiz isteğinin süresinde olduğu anlatıldıktan ve Tetkik Hakimi Asuman Celkan tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra i&in gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
KARAR
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillere, hükmün dayandığı gerektirici sebeplere göre davalı kurumun tüm temyiz itirazlarının reddi gerekir.
2-Davacının temyizine gelince:
Dava, nitelikçe 506 sayılı Yasanın Ek 5. III. maddede öngörülen itibari hizmetten yararlanma istemine ilişkindir. Bu yönüyle uyuşmazlığın Sosyal Sigortalar Kanunundan kaynaklandığı açıktır. Hal böyle olunca, yetkiye yönelik uyuşmazlığın Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 9. maddesinde öngörülen koşullar gozönünde tutularak çözümlenmesi gerektiği açıktır. Öte yandan anılan 9/2. maddeye göre; davalı birden fazla ise, dava bunlardan birinin ikametgahı mahkemesinde açılması gerektiği ortadadır.
Somut olayda, davacı seçimlik hakkını kullanmak suretiyle, davalı Sosyal Sigortalar Kurumunun ikametgahının bulunduğu Ankara İş Mahkemesinde davasını açtığı açık seçiktir.
Mahkemece bu maddi ve hukuki olgular gözönünde tutulmaksızın bu davada uygulama yeri olmayan Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 21.maddesine dayanılarak yazılı şekilde karar verilmesi usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, davacının bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ : Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davacıya iadesine 26.4.1999 gününde oybirliğiyle karar verildi.