 |
T.C.
YARGITAY
21. Hukuk Dairesi
E:1997/858
K:1997/754
T:14.02.1997
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
KARAR
Hakimin son oturumda tutanağa yazdırıp tefhim ettiği karar, esas karar olup, sonradan yazılan gerekçeli kararın bu karara aykırı olmaması gerekir. Oysa zaptın 31.12.1996 günlü oturumda tefhim edilen kısa kararda her davacı için ayrı ayrı 130.000.000. TL. manevi tazminata hükmedildiği halde gerekçeli kararda davacılar Filiz ve Barış için manevi tazminata hükmedilmediği, bu suretle kararlar arasında aykırılık olduğu zaptın ve Kararın incelenmesinden açıkça anlaşılmaktadır. Öte yandan konuyla ilgili 10.04.192 günü ve 991/7 Esas, 1992/4 karar sayılı İçtihadi Birleştirme Kararı uyarınca bu aykırılığın giderilmesi suretiyle gerçeğe ve hukuka uygun bir karar verilmesi gereği açıktır. Mahkemece bu maddi ve hukuki olgular gözetilmeksizin yazılı biçimde karar verilmiş olması usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, tarafların bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli, hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ:Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde taraflara iadesine 14.02.1997 gününde oybirliğiyle karar verildi.