 |
T.C.
YARGITAY
21. Hukuk Dairesi
Esas No : 1997/6459
Karar No : 1997/186
Tarih : 22.1.1997
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
SİGORTALILIKLARIN ÇAKIŞMASI
ZORUNLU BAĞ-KUR SİGORTALILIĞI
BAĞ-KUR SİGORTALILIĞININ İPTALİ
KARAR ÖZETİ: Mevsimlik olarak çalışan sigortalının, hizmet akdine davalı olarak çalışmadığı dönemde, kendi nam ve hesabına çalışması halinde, zorunlu Bağ Kur sigortalısı sayılması gerekeceğinden, iş akdine davalı olarak çalıştığı dönemler için çakışan. Bağ Kur sigortalılığının iptali gerekir.
(1479 s. Bağ-Kur K. m.24/II-C)
(506 s. SSK.m.2)
Davacı, 0715997483 Bağ-Kur numaralı sigortalılığın tamamının başlangıcından beri iptaline karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kabulüne karar vermiştir.
Hükmün, davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve tetkik hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
1- Dosyadaki yazılara, toplanan delillere, hükmün dayandığı gerektirici sebeplere göre, davalının sair temyiz itirazlarının reddi gerekir.
2- Dava, minibüs işletmesi nedeniyle 29.4.1993 ile 31.8.1995 tarihleri arasında zorunlu Bağ-Kur sigortalısı olmadığının tespiti ile Kurum işleminin iptali ve sataşmanın giderilmesi istemine ilişkindir.
Davacı nakliyecilik işine 29.4.1993 tarihinde başladığı ve anılan tarihten itibaren de Bağ-Kur sigortalısı olarak tescil edildiği 22.6.1992 ile 28.10.1992; 7.6.1993 ile 29.10.1993, 25.5.1994 ile 23.10.1994 ve 15.5.1995 ile 30.9.1995 tarihleri arasında çay fabrikasında mevsimlik sigortalı olarak çalıştığı, bildirge ve bordrolarının verildiği, primlerinin ödendiği uyuşmazlık konusu değildir. Uyuşmazlık, mevsimlik olarak çalışan sigortalının, hizmet akdine dayalı olarak çalışmadığı dönemde, kendi adına ve hesabına çalışması durumunda, zorunlu Bağ-Kur sigortalısı sayılıp sayılmayacağı noktasında toplanmaktadır. Bu yönüyle davanın yasal dayanağı 1479 sayılı Yasanın 24. maddesinin 1. ve II. bendidir. 24. maddenin 1. bendine göre: Kanunla ve Kanunların verdiği yetkiye dayanılarak kurulan Sosyal Güvenlik Kuruluşları kapsamı dışında kalan ve herhangi bir işverene hizmet akdi ile bağlı olmaksızın kendi adına ve hesabına bağımsız çalışanlardan gerçek veya götürü usulde gelir vergisi mükellefi olanlar Bağ-Kur sigortalısı sayılır. 24'üncü maddenin II-C/bendi ise, Kanunla veya Kanunların verdiği yetkiye dayanılarak kurulu Sosyal Güvenlik Kuruluşlarına prim veya kesenek ödeyenler, Bağ Kur sigortalısı sayılmazlar.
Somut olayda; davacının çay fabrikasında mevsimlik sigortalı olarak çalışmadığı ve primlerinin ödenmediği dönemde, götürü ve gerçek usulde vergi mükellefi olarak minibüs işletmek suretiyle kendi adına ve hesabına bağımsız çalıştığı dosya içeriğinden anlaşılmaktadır. Hal böyle olunca ve özellikle sigortalı olarak geçen sürelerin dışında kalan kendi adına ve hesabına bağımsız geçen çalışmaların zorunlu Bağ-Kur sigortalısı olarak değerlendirilmesinde yasal zorunluluk olduğu açık seçiktir.
Yapılacak iş, davacının Çay Fabrikasında mevsimlik olarak geçen ve sigortalı olarak değerlendirilen sürelerle çakışan zorunlu Bağ-Kur sigortalılığının iptaline, çakışmayan sürelerle ilgili zorunlu Bağ-Kur sigortalılığı iptal talebinin reddine karar vermekten ibarettir.
Mahkemece, bu maddi ve hukuki olgular gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm kurulması usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde davalı Kurumun bu yönü amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle (BOZULMASINA), 22.1.1997 gününde oybirliğiyle karar verildi.