 |
T.C.
YARGITAY
21. Hukuk Dairesi
E. 1997/5684
K. 1997/5979
T. 2.10.1997
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
MANEVİ TAZMİNAT DAVASI
MESLEKTE KAZANMA GÜCÜ KAYBI
SÜREKLİ İŞ GÖREMEZLİK ORANI
KARAR ÖZETİ: Daha önce tazminat davasına konu edilip kesinleşen malüliyet oranının, giderek % 39,24 oranına yükselmesinden dolayı artan maluliyet nedeniyle manevi tazminat istenmesi halinde; faiz ile tazminat miktarını doğrudan etkileyeceği kuşkusuz olduğundan, davacı ile ilgili tüm tıbbi bilgi ve belgelerin kendisi ile birlikte Sosyal Sigortalar Yüksek. Sağlık Kurulu'na gönderilerek, meslekte kazanma gücü kaybı oranının %39,24 oranına ulaştığı tarihin belirlenmesi ve sonucuna göre bir karar verilmesi gerekir.
(818 s. BK. m. 47)
Davacı meslek hastalığı sonucu malüliyetinden doğan manevi tazminatın ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün, taraf vekilleri tarafından temyiz edilmesi üzerine; temyizi isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve tetkik hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra, işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi:
1- Dosyadaki yazılara, toplanan delilere, hükmün dayandığı gerektirici sebeplere göre tarafların aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan sair temyiz itirazlarının reddi gerekir.
2- Dava, % 16.19 fark malüliyet için uğramış olduğu manevi tazminat istemine ilişkindir. Davacının meslekte kazanma güç kayıp oranının 18.2.1992 tarihinde % 23.5 oranında olduğu ve bu oran için istemiş olduğu maddi ve manevi tazminatın hüküm altına alındığı ve kesinleştiği sonradan, işgöremezlik oranının % 39.24'de yükseldiği uyuşmazlık konusu değildir. Uyuşmazlık, davacıda oluşan % 23.5 oranındaki malüliyetinin % 39.24 oranına çıktığı tarihin saptanmasına ilişkindir.
Meslek hastalığının, zamanla iyileşme göstermediği ve mevcut hastalık nedeniyle meslekte kazanma güç kayıp oranının zaman içinde artış gösterdiği fakat azalmadığı bilinen bilimsel bir gerçektir. Öte yandan, meslek hastalığının tesbit tarihinin, giderek, malüliyet oranının belirlenme tarihi, faiz ile tazminatın miktarını doğrudan etkilediği ise söz götürmez. Hal böyle olunca, sürekli işgöremezlik oranının artma tarihinin hiçbir kuşku ve duraksamaya yer vermeksizin sağlıklı bir şekilde saptanması gerektiği ortadadır.
Mahkemece yapılacak iş, davacı ile ilgili tüm Tıbbi bilgi ve belgeler kendisiyle birlikte Sosyal Sigortalar Yüksek Sağlık Kurulu'na gönderilerek davacıda mevcut % 23.5 oranındaki meslekte kazanma güç kayıp oranının % 39.24 oranına çıktığı tarihi belirlemek ve sonucuna göre karar vermekten ibarettir.
Mahkemece, bu maddi ve hukuki olgular gözönünde tutulmasızın eksik inceleme ve araştırma sonucu yazılı şekilde hüküm kurulması usul ya yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, tarafların bu yönü amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle (BOZULMASINA), temyiz harcının istek halinde taraflara iadesine, 2.10.1997 gününde oybirliğiyle karar verildi.