 |
T.C.
YARGITAY
21. Hukuk Dairesi
E. 1996/5239
K. 1996/6233
T. 12.11.1996
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
MADDİ TAZMİNAT DAVASI
YILLIK ORTALAMA ÇALIŞMA GUN SAYISI
KARAR ÖZETİ : Zararlandırıcı sigorta olayından sonra açılan maddi tazminat davalarında, yıllık ortalama çalışma gün sayısı saptanırken, yılın en az yarısına yansımayan çalışma günlerinin ait olduğu yıl hesaba dahil edilmezse de, yılın her ayında çalışmışlık şart olmayıp çalışma sürecinin, yıllık ortalamayı etkileyecek oranda bulunması yeterlidir.
(506 s. SSK. m. 77, 88)
Davacılar murisinin, iş kazası sonucu ölümünden doğan maddi tazminatın ödetilmesi davasının yapılan yargılaması sonunda, ilamda yazılı nedenlerle gerçekleşen 1.166.205.504 lira maddi tazminatın yasal faiziyle birlikte davalıdan alınarak davacılara verilmesine ilişkin hükmün süresi içinde temyizen incelenmesi davalı vekilince istenilmesi ve duruşma talep edilmesi üzerine; tetkik hakimi tarafından düzenlenen raporla, dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra, işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi:
1- Dosyadaki yazılara, toplanan delillere, hükmün dayandığı gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki sair temyiz itirazlarının reddi gerekir.
2- Zararlandırıcı sigorta olayına maruz kalan işçinin, işyerinde yıllık ortalama çalışma gün sayısının saptanmasında, işçinin işyerindeki çalışmaları (izinli ve istirahatlı) günler dahil yılın yarısına yansıması zorunludur. Başka bir anlatımla, işçinin çalışmaları yılın en az yarısına yansımamakta ise, ait olan yıl, yıllık ortalamanın hesabına dahil edilmez. Kuşkusuz yılın, altı ayına yansıyan çalışmaların tüm ayları kapsaması ve full-time olarak geçmesi koşul olmayıp, yıl içindeki çalışma sürecinin aylar itibariyle yıllık ortalamayı etkileyecek oranda bulunması yeterlidir. Örneğin; işçinin 1995 yılının 1. ayında 15 gün; 2. ayında 18 gün; 3. ayında 25 gün; 4. ayında -0- gün; 5. ayında 17 gün; 6. ayında 25 gün çalıştığının var sayılması durumunda, yıllık ortalama çalışma gün sayısının bulunması da, diğer çalışılan yıllara, 1995 yılında katılması suretiyle işçinin işyerindeki yıllık ortalama çalışma gün sayısının bulunması gerekmektedir.
Somut olayda ve hükme dayanak alınan mesai listesinde işçinin, işyerinde 1985 yılında 1, 2 ve 8. aylar hariç 9 ay çalıştığı anlaşılmaktadır. Hal böyle olunca, yıllık ortalama gün sayısının bulunmasında, 1985 yılının da dahil edilmesi gerektiği açık-seçiktir.
Mahkemece bu maddi ve hukuki olgular göz önünde tutulmaksızın nedenleri ve dayanakları gösterilmeksizin işçinin yıllık ortalama çalışma gün sayısının belirlenmesinde 1985 yılının dahil edilmemesi usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, davalının bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ : Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle (BOZULMASINA), davalı avukatı yararına takdir edilen 6.000.000 lira duruşma avukatlık parasının karşı tarafa yükletilmesine, temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine, 12.11.1996 gününde oybirliğiyle karar verildi.