 |
T.C.
YARGITAY
21. Hukuk Dairesi
Esas no : 1995/4488
Karar no : 1995/5135
Tarih : 3.10.1995
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
Davacılar murisinin iş kazası sonucu ölümünden doğan maddi tazminatın ödetilmesi davasının yapılan yargılaması sonunda, ilamda yazılı nedenlerle davanın reddine ilişkin hükmün süresi içinde temyizen incelenmesi davacılar vekilince istenilmesi ve duruşma talep edilmesi üzerine, dosya incelenerek, işin duruşmaya tabi olduğu anlaşılmış ve duruşma için 3.10.1995 Salı günü tayin edilerek taraflara çağrı kağıdı gönderilmişti. Duruşma günü davacılar vekili Avukat Hikmet İ... geldi. Karşı taraf adına kimse gelmedi. Duruşmaya başlanarak hazır bulunan Avukatın sözlü açıklaması dinlendikten sonra duruşmaya son verilerek aynı gün Tetkik Hakimi Erkan E... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği konuşulup düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
KARAR
1-Mahkemece davacının, davalı P.T.T. yönünden kusursuzluğu TEK Genel Müdürlüğü yönünden ise görevsizliği nedenleriyle reddine karar verilmişse de, bu sonuç usul ve yasaya uygun bulunmamaktadır.
Gerçekten, davalı P.T.T. istihdam eden sıfatıyla bu davada sorumlu tutulmamıştır. İstihdam edilen Yusuf A... ise, dosya içerisinde örneği bulunan Asliye Ceza Mahkemesinin kesinleşen kararına göre 3/8 oranında, davacı işçinin uğradığı iş kazasından sorumlu olduğu saptanmıştır. Borçlar Kanununun 53.maddesinde göre, hukuk hakimi, ceza mahkemesinin kabul ettiği kusur oranıyla bağlı değilse de maddi olgularla bağlıdır. Bu durum karşısında, istihdam edilenin bir miktar kusurunun kabulü zorunludur. Böylece istihdam eden olarak, davalı P.T.T.nin sorumlu tutulması gerekirken, hakkındaki davanın reddi usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
2-Öte yandan, olayın bir iş kazası olduğu ve davalı TEK idaresinin de birlikte kusurlu olması nedeniyle, Hukuk Usulü Muhakemeler Kanununun 45/4 maddesi gereğince davanın İş Mahkemesinde görülmesi zorunlu iken, aksi görüşle, görev nedeniyle davanın reddi usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, davacının bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul olunmalı ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ : Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, davacı avukatı yararına takdir edilen 6.000.000 TL. duruşma avukatlık parasının karşı tarafa yükletilmesine, temyiz harcının istek halinde davacılara iadesine, 3.10.1995 gününde oybirliğiyle karar verildi.