T.C.

 

 

 

 

 

 

 

Davacı, iş kazası sonucu malüliyetinden doğan maddi ve manevi .tazminatın Ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.

Mahkeme, ilamında belirtildiği şekilde davacının maddi tazminat ile ilgili talebi yerinde görülmediğinden reddi, 20.000.000 TL. manevi tazminatın yasal faiziyle birlikte davalıdan tahsiline karar vermiştir.

Hükmün, taraflar vekilleri tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve tetkik hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra, işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.

1- Dosyadaki yazılara, toplanan delillere ve Kararın dayandığı gerektirici nedenlere göre, davacının tüm davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki sair temyiz itirazlarının reddi gerekir.

2- Davada uyuşmazlık, bütün kusurun manevi zarara uğrayanda olması durumunda, zarara uğrayan yararına manevi tazminata hükmedilip hükmedilmeyeceği noktasında toplanmaktadır. Bu yönü ile davanın yasal dayanağı Borçlar Kanununun 47. ve 22.6.1966 gün, 717 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararıdır. Anılan kararda, istihdam edenin Borçlar Kanununun 47. maddesi gereğince manevi tazminatla sorumlu tutulabilmesi için ne kendisinin, ve de müstahdeminin kusurunun şart olmadığı belirtilmiştir. Başka bir anlatımla, kaçınılmazlık ve her iki tarafın kusurunun bulunmaması durumunda, manevi tazminata hükmedileceği vurgulanmıştır. Somut olayda, bütün kusurun zarara uğrayanda olduğu açıktır. Hal böyle olunca, zarara uğrayan yararına manevi tazminata hükmedilmesine olanak yoktur. Zira, bir genel hukuk kuralı olarak 'kimse kendi kusurundan" yararlanamaz ve giderek kendi kusurlu davranışlarının sonuçlarına katlanmalıdır. Tersinin kabulü, tam kusurlu bulunan işçinin kusurlu davranışlarının sonuçlarından istihdam eden kimseyi sorumlu tutmak olurki, bunun hak ve nesafet kuralları ile bağdaştığı söylenemez.

Mahkemece, bu madde ve hukuki olgular gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm kurulması usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.

0 halde, davalının bu yöne ilişkin temyiz itirazı kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.

S o n u ç: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle (BOZULMASINA), fazla alınan temyiz harcının istek halinde davacıya iadesine, 27.4.1995 gününde oybirliğiyle karar verildi.

 

 

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972