KARAR ÖZETİ: Kesin hüküm davanın taraflarım bağlar ve kesin hükmün varlığı, bir davanın esasının incelenmesine hukuki engel teşkil eder. Bu yön kamu düzenine ilişkin olup, hakim tarafından kendiliğinden gözetilmesi gerekir.

 

 

 

Taraflararasındaki tapu iptali ve tescil davasının yapılan duruşması sonunda; davanın kabulü yolunda kurulan hükmün Yargıtay'ca incelenmesi bir kısım davalılar tarafından istenilmekle, süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra, dosya içindeki tüm belgeler incelenip, gereği düşünüldü:

 

Davacı Orman Yönetimi, Mart 1325 tarih, no: 1 20'de kayıtlı iken 03.04.1958 tarih, No: 18'e intikal ettirildikten sonra açılan mesaha tashihi davası sonucu, sınırı ve yüzölçümü düzeltilen tapulu taşınmazın orman olduğunu, 4785 sayılı Yasa gereğince devletleştirildiğini bildirerek tapu kaydının iptali ile Hazine adına orman olarak tescilini talep etmiştir.

 

Mahkemece yapılan keşiflerde, taşınmazın öncesinin orman olduğu, esasen ilk keşifteki bulgulara göre de orman sayılan yerlerden olduğu belirlendiğinden, tapu kayıt maliklerinden Cafer ve İzzet dışındaki paydaşların mesaha tashihi davasında taraf olmadığını bildirerek davayı reddetmiştir Medeni Yasanın 623. ve diğer maddelerine göre birden ziyade kimselerin birlikte malik oldukları taşınmazın her şayi cüzünde bütün paydaşların şayi hisseleri vardır. Yüzölçümü düzeltilmesi davası açan Cafer ve İzzet, eldeki davanın da tarafı olup, bunların da taşınmazın her şayi cüzünde hissesi vardır. Dosyada yer alan asliye hukuk mahkemesinin 71/216 Esas, 1974/45 karar sayılı mesaha tashihi davasında Orman Yönetimi taraf olup, iptali istenen tapu kaydı bu mahkeme ilamı ile 26560 m²'ye çıkartılmıştır. Orman Yönetimi, anılan davada 'taraf olduğundan, verilen karar tarafları yönünden kesin hüküm teşkil eder. Kesin hüküm, bir davanın esasının incelenmesinde hukuki engel teşkil eder. Bu yön kamu düzenine ilişkin olup, hakimin kendiliğinden gözetmesi gerekir. Değinilen yön gözetilerek davanın usul yönünden reddi gerekirken, işin esasına girilerek kabul edilmesi usul ve yasaya aykırıdır.

 

SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle; gerçek kişilerin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün (BOZULMASINA), peşin alınan harcın istek halinde yatıranlara iadesine, 27.1.1998 gününde oyçokluğu ile karar verildi.

 

  KARŞI OY YAZISI

 

971/216 Esas ,974/45 karar sayılı 12.06.1974 tarihli miktar büyütme davasında davacılar (Cafer İle İzzet ve davalılar ise, Orman Yönetimi ile K... Belediye başkanlığıdır)

 

Anılan dosyada ilk oluşumu Mart 1325 tarih 120 numarada kayıtlı iken 03~04.1958 tarih 18 numaraya intikal eden tapunun miktarı 919 m² iken, 26.560 m²'ye çıkarılmıştır. Bu kez, Cafer ile İzzet'in yanında ve anılan davada taraf olmayan 20 kişi katılmak suretiyle 20 kişi davalı gösterilmek suretiyle, Orman Yönetimince büyütülmüş tapunun kapsamının orman olduğu ileri sürülerek, tapunun iptali ve orman olarak tescili istenilmiş, yerel mahkeme, taşınmazın gerek öncesi itibariyle ve belgelere göre, gerek eylemli durumu itibariyle halen orman olduğunu saptamış ve Yönetimin davasını kabul ederek tapunun iptaline ve orman olarak tesciline karar vermiştir.

 

Anılan miktar düzeltim davasında dayanak tapu 03.04.1958 tarih ve 18 no'lu tapudur ve miktarı 1000 m²'dir. Nevar ki: tapunun öncesi Mart 325 tarih 120 nolu kök kayıttır. Kök kaydın örneğinde (eski yazı olduğundan çıkarılamamıştır.) şeklinde açıklama yer almıştır. 325 tarihli tapunun intikale esas kaydında tamamının 320 hisse olduğu yazılıdır.

 

Büyütme davasında esas alınan ve 325 tarihli tapudan intikalen gelen 03.04.1958 tarih 18 nolu tapu intikalen hisse olarak değeri ve malikler şöyle gösterilmiştir. (Hisseyi merkurun 27 hissesi Kamil evlatları Cafer ve İzzet ve iki hissesi intikalen Kamil kızı Zehra) olarak belirtilmiştir. Dayanak tapunun oluşumuna göre, 320 hissenin 27 hissesi, anılan davada davacı Cafer ve İzzete 2 hissesi Zehra'ya ait olup, 29 hissenin dışında 320 hisseye ulaşacak 291 hisse başka mirasçılara ait olup, 291 hissenin malikleri, miktar büyütme davasında yer almamıştır. Dava, taşınmazın tamamı için açılmış ve 27 hisse sahibi iki kişinin açtığı davada 29 hisse olan tapunun 2 hissesi ve sahip Zehra, davada yer almamıştır. Kaldı ki; 325 tarihli tapunun 291 his-sesinin malikleri esasen dışta kalmış, İNTİKAL TAPUSUNDAKİ 2 HİSSE SAHİBİ ZEHRA'DA DAVADA TARAF DEĞİLDİR. O halde, Zehra'da ve bu kişi ölü ise mirasçıları için ORMAN YÖNETİMİNİ BAĞLAYICI KESİN HÜKÜMDEN SÖZ EDİLEMEZ. Çoğunluğun bozma gerekçesinde yer alan Medeni Yasanın 623. maddesine dayanılarak (birden ziyade malik varsa, taşınmazın huşayi cüzünde bütün hissedarların şayi hisseleri vardır) denilmek suretiyle, Yönetimi bağlayıcı kesin hükmün varlığı kabul edilmiştir. Oysa, kesin hüküm H.U.M.Y.nın 237. maddesinde tanım1anmışır.

 

  H.U.M.Y. Madde-237: Kaziyei muhkeme, ancak mevzuunu teşkil eden husus hakkında   

muteberdir.

 

Kaziyei muhkeme, mevcuttur denilebilmek için iki tarafın ve maddeabihin ve istinat olunan sebebin müttehit olması lazımdır.

 

Madde metnine göre, (Konu, taraf ve hukuki sebep birliği) esas alınmıştır. Kesin hükme esas sayılan 9711216 Esas, 974/45 Karar sayılı dosyada intikal tapusunun 2 pay sahibi ZEHRA YOKTUR. 320 pay olan kök tapunun diğer paydaşları da mevcut değildir. Tapudan diğer pay sahibi olan kişiler, anılan davada yer aldığına göre, diğer paydaşlar yönünden 237. maddede tanımı yapılan KESİN HÜKÜM VARSAYILAMAZ, ZİRA TARAF BİRLİĞİ YOKTUR.

 

Çoğunluğun esas aldığı Medeni Yasanın 623 ve diğer maddelerinde tanımlanan (tapudaki paydaşların, taşınmazın her cüzünde hak sahibi sayılması kavramı ile 237. maddedeki KESİN HÜKMÜN KOŞULLARI AYRI bir kavram olup, taraf birliği oluşmamış davada, diğer paydaşların taşınmazdaki payları olgusu, taraf birliği zorunluluğunu ortadan kaldıramaz ve ayrı bir hukuki olguyu ifade eder. Miktar büyütüm davasında yer almayan paydaşların bu taşınmazdaki hakları ile, H.U.M.Y.nın 237 maddesinde yer alan taraf birliği birbirine KARIŞTIRILMAMALIDIR. Bu kavram karışıklığı, yanlış sonuçlara ve hak zayiine neden olur.

 

Dayanak tapudaki diğer pay sahiplerinin hakkı ile, usulün 237. maddesindeki taraf birliği olgusu aynı hukuki olguyu ifade etmez. 237. madde usul maddesidir ve kesin hükmün ön koşuludur. Taşınmazın her cüzünde pay sahibi olmak, mülkiyet hakkı ile ilgili yani esasa taalluk eden bir husustur.

 

USULÜN GETİRDİĞİ ZORUNLU KOŞUL OLUŞMADAN, KESİN HUKUM OLUŞMUŞTUR DENİLEMEZ VE BU DAVADA BU SEBEPLE KARAR BOZULAMAZ. Kaldı ki: bu taşınmazın tamamı gerek belgelere göre öncesi itibariyle halen eylemli ORMANDIR. Eğer kesin hüküm tüm koşulları ile gerçekleşmiş olsaydı, orman da olsa yasanın bağlayıcılığı gözetilirdi. ama; nevar ki, KESİN HÜKÜM DİĞER PAYDAŞLAR İÇİN OLUŞMAMIŞTIR. Kamu malı olan ormanda, oluşmamış kesin hüküm var sayılarak yanlış sonuca götürecek biçimde Medeni Yasanın 623 ve müteakip maddeleri dayanak alınarak kararın bozulması yolundaki düşünceye katılmak olanaksızdır.

 

SONUÇ Yukarıda açıkladığım nedenlerle, diğer paydaşlar açısından kesin hükmün oluşmadığı gerçeği karşısında, davanın anılan miktar büyütme davasındaki paydaşlar açısından kesin hüküm sayıldığı kadar, o davada yer almayan diğer paydaşlar için kesin hükmün varlığından söz edilemeyeceği ve davanın diğer paydaşlar yönünden kabulü gerektiği şeklinde hüküm kurulmak üzere kısmi bozma yapılması gerektiği inancı ile sayın çoğunluğun, taşınmazın tümü ve paydaşların hepsi için kesin hükmün varlığını benimseyen düşünce ve kararına katılmıyorum.

 

  Ferruh ATBAŞOĞLU

Başkan

 

 

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972