T.C.

YARGITAY

20. Hukuk Dairesi

E. 1994/7207

K. 1994/12657

T. 25.10.1994

 

 

 

KARAR ÖZETİ: Bir yerin Orman Kanununun 2896 sayılı Kanunla değişik 1/i maddesinde yazılı olduğu gibi özel yasası uyarınca devlet ormanından ayrılmış (tefrik edilmiş) yer olması sebebiyle orman istisnalarından sayılabilmesi için, sadece çevresinin bu yasa uyarınca tevzie tabi tutulmuş olması yeterli olmayıp, o yerin de 3573 sayılı Kanunun ve Tatbik Nizamnamesinin öngördüğü biçimde mevcut deliceliklerin aşılanması suretiyle zeytinlik olarak ıslahı, korunması ve bunun sonucu olarak da aslında devletin hüküm ve tasarrufu altında bulunan bu yerin Tarım Bakanının onayı ile ilgilisine tevzii ve Valilikçe adına tapuya bağlanması gerekir. Davacıların nizalı yere ilişkin tarla nitelikli dayanak tapu kayıtları, taşınmazların 1941 yılında yapılan sınırlandırma sırasında devlet ormanı olarak belirlenmesi nedeniyle hukuki değerini yitirmiştir. Artık davacılar, hukuki değerini yitiren bu tapu kayıtlarına dayanamayacakları gibi nizalı yerler 3573 saydı Kanun uyarınca tevzi edilmiş olmadığından, sözkonusu yasa hükümlerinden de yararlanamazlar. Ayrıca, orman gibi kamuya ait malların tapulama yoluyla özel kişiler adına tesbit ve tesciline karşı Hazine ve Orman yönetimi tarafından açılacak davalarda, 3402 sayılı Kanunun 12/3. maddesinde yazılı hak düşürücü süre uygulanmaz. Bu sebeplerle 6831 sayılı Kanunun 3302 sayılı Kanunla değişik 2/B madde uygulamasıyla çekişmeli taşınmazın Hazine lehine orman dışına çıkarılmasına itiraz eden davacıların korunmaya değer bir hakları ve davayı açmakta hukuki yararları yoktur.

 

(6831 s. OK. m. 2/B)

(4785 s. OKDK. m. 1li)

(3573 s. ZIK. m. 4)

(3402 s. Kadastro K. m. 12/3)

 

Taraflar arasındaki orman sınırlamasına itiraz davalarının birleştirilerek yapılan yargılaması sonunda, davaların kısmen kabulü ve kısmen reddi yolunda kurulan 2.6.1994 günlü hükmün Yargıtay'ca duruşmalı olarak incelenmesi davalılar vekilleri tarafından istenilmekle; dosya içindeki tüm belgeler incelenip, gereği düşünüldü:

 

Davacılardan Süleyman, Kaş-kalkan Köyü, Ortaalan Mevkii'ndeki 8 parsel sayılı taşınmazın 40 dönümlük kesiminin; Turan ise, 9 sayılı parselin tamamının orman tahdit sınırı içerisine alınıp, Hazine lehinde dışarı çıkarılmasına itiraz etmiş; mahkemece, tapulamanın kesinleşmesinden itibaren on yıllık sürenin geçmesinden sonra, tapulamaya tekaddüm eden iddiaların dinlenemeyeceğinden ve dolayısıyla buna dayalı işlem yapılamayacağından; esasen, taşınmazların tümüyle Kanunuevvel 1928 tarih 1, Teşrinievvel 1929 tarih 1 ve 18.6.1972 tarih 8 numaralı tapular kapsamında olup; çevresi 3573 sayılı Yasa uyarınca tevzie tabi tutulmuş bulunduğundan, anılan yasa uyarınca ormandan tefriki gereken ve Orman Kanununun 1/j maddesinde yazılı orman istisnalarından bulunduğundan ve bu tür davalarda Hazineye husumet yöneltilemeyeceğinden bahisle, Hazine aleyhindeki davanın bu gerekçe ile reddine; Orman Yönetimine yöneltilen davanın kabulüne ve 2/B işleminin iptaline; dava konusu yerlerin Orman Kanununun 1. maddesi uyarınca orman sayılmayan yerlerden olduğunun tesbitine karar verilmiş; hüküm, Hazine ve Orman Yönetimi tarafından temyiz edilmiştir.

 

Mahkemece toplanan deliller yazılı biçimde hüküm kurulmasına elverişli değildir.

 

Dosya kapsamına, getirtilen tapulama ve orman tahdit tutanakları ile haritalarına, dayanak kayıtlara ve yerinde yapılan uygulamaya göre, çekişmeli taşınmazlardan 9 sayılı parselin tamamı ile 8 numaralı parselin dava konusu edilen 56.568 metrekarelik bölümünün 22.7.1942 günlü Resmi Gazete ile ilan edilerek kesinleşen orman sınırlandırılması sırasında orman içerisine alındığı; 20.6.1988 tarihinde askıya çıkarılan ve süresinde açılan eldeki davanın konusunu oluşturan 6831 sayılı Orman Kanununun 3302 sayılı Yasa ile değişik 2/B maddesi uygulamasıyla Hazine lehinde dışarı çıkarıldığı ve çekişmeli yerlerin davacıların dayandığı tapu kapsamında ve zilyetliklerinde bulunduğu saptanmıştır.

 

Davacılar tapusu, 3573 sayılı Zeytinciliğin Islahı ve Yabanilerinin Aşılattırılması Hakkında Yasanın 4/1. maddesi uyarınca oluşmuş bir kayıt değildir. Bir yerin Orman Kanununun 2896 sayılı Yasa ile değişik 1/1 maddesinde yazılı olduğu gibi özel yasası uyarınca Devlet ormanından tefrik edilmiş yer olması sebebiyle, orman istisnalarından sayılabilmesi için, sadece çevresinin bu yasa uyarınca tevzie tabi tutulmuş bulunması yetmez. O yerin de 3573 sayılı Yasanın 4. maddesinde ve Tatbik Nizamnamesinin 19. maddesinde öngördüğü biçimde mevcut deliceliklerin aşılanması suretiyle zeytinlik olarak ıslahı, korunması ve bunun sonucu olarak esasında devletin hüküm ve tasarrufu altında bulunan bu yerin Tarım Bakanının onayı ile ilgilisine tevzii ve Valilikçe adına tapuya bağlanması gerekir. Çekişmeli taşınmazlara ait kayıtlar tarla niteliklidir. Kapsamlarının 1941 yılında yapılan sınırlamada Devlete ait orman olduğu belirlendiğinden, kayıtlar hukuki niteliğini yitirmiştir. Artık, bu kayıtlara dayanılamayacağı gibi, taşınmazlar 3573 sayılı Yasa uyarınca tevzi edilmediğinden, davacıların bu yasa hükümlerinden yararlanmaları da sözkonusu olamaz. Bunun yanında, Yargıtay 8.5.1987 gün ve 1986/3 esas, 1987/4 karar sayılı İnançları Birleştirme Kararı ve buna bağlı olarak oluşan kökleşmiş ve kurallaşmış Yargıtay Hukuk Genel Kurulu ve Daireler Kararları uyarınca, orman gibi kamuya ait malların özel kişiler adına tapulama yoluyla tesbit ve tesciline karşı açılacak davalarda 3402 sayılı Kadastro Kanununun 12/3. maddesindeki on yıllık hak düşürücü süre uygulanamayacağından aksine düşünce ile orman tahdit komisyonunca tapulamadan önceki haklara dayanılarak işlem yapılamayacağından söz edilmesinin de hukuki bir dayanağı yoktur. Bu durumda, 6831 sayılı Orman Kanununun 3302 sayılı Yasa ile değişik 2/B maddesiyle Hazine lehine orman sınırı dışarısına çıkarılmış kesimler hakkında davacıların hukuki yararları ve korunmaya değer hakları söz konusu bulunmadığından, bu kesimlere yönelik davanın bu gerekçelerle reddi gerekirken, Hazineye karşı davanın farklı gerekçe ile reddinde ve Orman Yönetimi aleyhinde kabulünde isabet görülmemiştir.

 

Sonuç Yukarıda açıklanan nedenlerle; davalıların temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün (BOZULMASINA), 6831 sayılı Orman Kanununun 11. maddesi uyarınca orman tahdidine itiraz davaları harca tabi bulunmadığından, Orman Yönetiminden alınan temyiz harcının iadesine; dava tarihinde yürürlükte bulunan Avukatlık ücret Tarifesi gereğince, duruşmada hazır bulunan Hazine ve orman Yönetimi vekilleri için takdir olunan 24.800.-er lira vekillik ücretlerinin davacılardan alınarak adı geçen Kurum ve Yönetime ödenmesine, 25.10.4994 günü oybirliği ile karar verildi.

 

 

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972