 |
T.C.
YARGITAY
1. Hukuk Dairesi
E: 2001/1477
K: 2001/1559
T: 12.2.2001
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
* MÜŞTEREK MÜLKİYET
* KİRA SÖZLEŞMESİ
ÖZET: Müşterek mülkiyete konu teşkil eden bir taşınmaz yönünden, pay ve paydaş çoğunluğuna dayanmayan kira sözleşmesine geçerlilik tanımak olanağı yoktur.
(743 s. MK. m. 624)
(818 s. BK. m. 248, 38)
(YİBK., 27.11.1946 tarih ve 28/15 s.)
Davacı tarafından, davalı aleyhine açılan davada, mahkemece verilen karar süresinde temyiz edilmekle, dosya incelendi, gereği görüşülüp düşünüldü:
Medeni Kanunun 624. maddesinin son bendi, müşterek mülkiyette mühim olan idari tasarrufların hüküm ifade edebilmesini; pay ve paydaş çoğunluğu ile gerçekleştirilmiş olması koşuluna bağlamıştır. 27.11.1946 tarih ve 28/15 sayılı Yargıtay İnançları Birleştirme kararının ilk bendinde ifade edildiği üzere, müşterek mülkün kiraya verilmesi önemli idari tasarruflardandır. Değinilen yasal düzenleme ve yargısal uygulamaya göre pay ve paydaş çoğunluğuna dayanmayan kira sözleşmelerine geçerlilik tanımak olanağı yoktur. Kira sözleşmesinde yer almayan paydaş yada paydaşların Borçlar Kanunun 248. maddesinde yazılı olan ve kiranın esaslı unsurunu teşkil eden bedelden paylarına düşen miktarı sonradan aldıklarının anlaşılması durumunda anılan Kanunun 38. maddesi uyarınca sözleşmeye icazetin gerçekleşebileceği kuşkusuzdur.
Somut olayda; dava konusu 628. parsel sayılı taşınmaz müşterek mülk olarak Ahmet, Mehmet SH Mustafa ile Fatma, Enver ve Kudbettin adına kayıtlı iken paydaşlardan Ahmet ve oğlu Abdullah tarafından davalı şirkete 31.3.1982 tarihinde kiralandığı dosya içerisindeki kira sözleşmesi ile sabittir. Ne varki, öteki paydaşların sözleşmeye açık yada kira bedelinden paylarını almak suretiyle zımni muvafakat verdikleri saptanabilmiş değildir.
Öte yandan 99 yıllık kira sözleşmesinin mülkiyet hakkının özünü etkiler biçimde değerlendirilebileceği ve tüm paydaşların iştiraki olmaksızın yapılan böyle bir sözleşme ile davalı şirkete kiracılık sıfatının tanımıyacağı da açıktır.
Hal böyle olunca, davanın kabulüne karar verilmesi gerekirken, davalı şirkete kiracılık sıfatı tanınmak suretiyle reddi isabetsizdir. Davacının temyiz itirazı yerindedir. Kabulü ile hükmün açıklanan nedenlerden ötürü HUMK.nun 428. maddesi gereğince (BOZULMASINA), alınan peşin harcın temyiz edene geri verilmesine, 12.2.2001 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.
