 |
T.C.
YARGITAY
1. Hukuk Dairesi
Esas no: 1999/4799
Karar no: 1999/6728
Tarih: 22.6.1999
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
MURİS MUVAZAASI
ÖZET: Yargıtay İnançları Birleştirme Kurulu'nun 1.4.1974 tarih, 1/2 sayılı kararı, murisin kendi üzerindeki tapulu taşınmazlar yönünden yaptığı temliki işlemler için bağlayıcı olup, bedeli ödenerek "gizli bağış" şeklinde gerçekleştirilen işlemler hakkında doğrudan bağlayıcı olma niteliği yoktur. Bunun yanı sıra, bu karara yorum yoluyla dahi gizli bağış iddialarına yönelik olarak uygulama olanağı sağlanmaz.
(818 s.BK.m.18)
(YİBK., 1.4.1974 tarih ve 1/2 s.)
(Y.HGK., Kararı 30.12.1992 tarih ve 586/782 s.)
(Y.HGK., Kararı 21.9.1994 tarih ve 248/538 s.)
(Y.HGK., Kararı 21.12.1994 tarih ve 667/856 s.)
(Y.HGK., Kararı 11.10.1995 tarih ve 1995/1-608 s.)
Davacı tarafından, davalı aleyhine açılan tapu iptali, tescil davasının yapılan yargılamasında, mahkemece davanın kabulüne dair verilen karar davalı vekilleri tarafından duruşma istemli temyiz edilmekle süresinde verildiği ve kayıt olunduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya incelenerek gereği görüşülüp düşünüldü:
Dava, BY.nın 18. maddesinden kaynaklanan muvazaa hukuksal nedenine dayalı tapu iptali, tescil isteğine ilişkindir.
Davada ileri sürülen iddianın içeriğine ve davalının savunmasına göre; yanlar arasındaki uyuşmazlık, murisin gerçekte bedelini bizzat ödeyip, üçüncü kişiden satın aldığı taşınmazı mirastan mal kaçırmak amacıyla tapu siciline yarar sağlamak istediği kişi (davalı) adına kaydettirmesi halinde 1.4.1974 tarih 1/2 sayılı Yargıtay İnançları Birleştirme Kararının uygulama yeri bulup bulamayacağı noktasında toplanmaktadır.
Gerçekten, 1.4.1974 tarihli karar, konusu ve sonuç bölümü itibariyle, murisin kendi üzerindeki tapulu taşınmazlar yönünden yaptığı temliki işlemler için bağlayıcıdır. Somut olayda olduğu gibi bedeli ödenerek "gizli bağış" şeklinde gerçekleştirilen işlemler hakkında anılan Yargıtay İnançları Birleştirme Kararının doğrudan bağlayıcı olma niteliği yoktur. Bunun yanısıra, karara, yorum yoluyla gizli bağış iddialarına yönelik olarak uygulama olanağı sağlanamayacağı; Hukuk Genel Kurulunun 30.12.1992 tarih 586/782; 21.9.1994 tarih 248/538; 21.12.1994 tarih 667/856; 11.10.1995 tarih 1995/1-608 sayılı kararlarında belirtilmiş; Dairenin yargısal uygulaması bu doğrultuda kararlılık kazanmıştır.
Hal böyle olunca, davanın reddine karar verilmesi gerekirken, delillerin takdirinde yanılgıya düşülerek kabul edilmesi doğru değildir.
Davalının temyiz itirazları yerindedir. Kabulü ile hükmün açıklanan nedenden ötürü HUMK.nun 428. maddesi uyarınca (BOZULMASI), alınan peşin harcın temyiz edene geri verilmesine, 16.5.1999 tarihinde yürürlüğe giren avukatlık ücret tarifesinin 14. maddesi gereğince gelen temyiz eden vekili için 65.000.000 lira duruşma avukatlık parasının temyiz edilenden alınmasına, 22.6.1999 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.