Davacı tarafından, davalı aleyhine açılan davada, mahkemece verilen karar süresinde temyiz edilmekle, dosya incelendi, gereği görüşülüp düşünüldü:

Dava, bağıştan rücu hukuksal nedenine davalı tapu iptali ve tescil isteğine ilişkindir.

Mahkemece, BK.nun 244/2. maddesindeki koşulların gerçekleştiği gerekçesiyle davanın kabulüne karar verilmiştir.

Çekişme konusu 15 parsel sayılı taşınmazın 520/21220 payının davacıya ait iken, 31.5.1991 günlü resmi sözleşme ile davalı oğluna bağışladığı kayden sabittir.

BK.nun 244/2. maddesi; "bağışlamadan yararlanan kişi bağışlayan ya da ailesine karşı kanunen yükümlü olduğu görevleri ehemmiyetli surette ihlal eder ise, bağışlayan bağıştan rücu edebilir" hükmünü getirmiştir.

 

Yasa koyucu, aile görevlerinin yerine getirilmemesini başlı başına bir rücu nedeni saymamış "ehemmiyetli bir sürette riayetsizliği" öngörmüş, böylece mirastan ıskat nedenlerini burada da tekrarlamıştır (MK. 457/2). 0 halde, 244. maddenin 2. bendi, MK.nun 457. maddesinin 2. bendinin özü ve kapsamı itibariyle bir tekrarından ibarettir.

 

Bu görüş ilmi içtihatlarda da belirtilmiştir (Alfret Marten, BK. Şehri, 319; Prof. Feyzi N. Feyzioğlu, BK. 1962; s. 173). 0 halde, bağıştan dönme nedeniyle mirastan ıskat nedenlerinin bir arada incelenmesi zorunluluğu vardır.

 

Hukuk Genel kurulunun 1.5.1976 gün, 1974/1-772 esas, 1976/2065 sayılı kararı da aynı doğrultudadır. Gerçekten, basit olayları rücu nedeni kabul etmek bağıştan yararlanan kişiyi bağışlayanın baskısı altında tutmak sonucunu doğurur. Aksine bir düşünce, yasa koyucunun BK.nun 244 ve MK.nun 457. maddeleri ile takip ettiği amaca aykırı düşer. Bununla da kalmaz, hak duygularını zedeler ve irade serbestisini de büyük ölçüde kısıtlamış olur. Onun için olayların nitelikleri, kapsamı ve özellikle önem dereceleri gözetilerek delillerin değerlendirilmesi gerekir.

 

Somut olayda, yukarda açıklanan anlamda rücu koşullarının gerçekleştiğinden söz edebilme olanağı yoktur. Nitekim, davacı dahi 25.2.1998 günlü keşifte "davalı elinden geldiği kadar bana iyi davranıyor ancak elinden bu kadar geliyor" şeklinde beyanda bulunmuştur.

 

Hal böyle olunca, davanın reddine karar verilmesi gerekirken, aksine düşüncelerle yazılı olduğu üzere hüküm kurulması doğru değildir.

 

Davalının temyiz itirazları yerindedir. kabulü ile hükmün açıklanan nedenlerden ötürü HUMK.nun 428. maddesi uyarınca (BOZULMASINA), alınan peşin harcın temyiz edene geri verilmesine, 29.6.1998 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.

 

 

 

 

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972