 |
T.C.
YARGITAY
1. Hukuk Dairesi
E. 1995/2644
K. 1995/3782
T. 20.3.1995
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
FUZULİ İŞGAL NEDENİNE DAYALI TAHLİYE DAVASI
MÜLKİYET HAKKINA DAYALI ELATMANIN ÖNLENMESİ
DAVASI
GÖREVSİZLİK KARARI
DAVANIN ESAS YÖNÜNDEN REDDİ
KARAR ÖZETİ: Kira sözleşmesinden doğan taşınmazın boşaltılması davası ile mülkiyet hakkına dayalı taşınmaza elamanın önlenmesi davası, nitelikleri itibariyle birbirinden farklıdır. Bu nedenle mahkemece, "davalının kiracı olduğunun kanıtlandığı ve davaya sulh hukuk mahkemesinden tahliye davası olarak bakılması gerektiği" gerekçeleri ile görevsizlik kararı verilmesi doğru değildir. Davacının dayandığı fuzuli işgal nedenine dayalı davasının esas yönünden reddedilmesi gerekir. -
(743 s. MK. m. 618)
(6570 s. GKK. m. 12)
Davacı tarafından, davalı aleyhine açılan davada, mahkemece davanın görev yönünden reddine dair verilen karar süresinde temyiz edilmekle; dosya incelendi, gereği görüşülüp düşünüldü:
Dava, fuzuli işgal nedenine dayalı elatmanın önlenmesi isteğine ilişkindir. Davalı, kiracılık savunmasında bulunmuş; mahkemece, davalının kiracı olduğunun kanıtlandığı ve davaya sulh hukuk mahkemesinde tahliye davası olarak bakılması gerektiği gerekçeleriyle 'görevsizliğe" karar verilmiştir. Gerçekten; davacının başlangıçta kira ilişkisinin varlığını kabul etmediği, haksız işgal nedenine dayanarak elatmanın önlenmesini istediği kuşkusuzdur. Ne varki, tüm dosya içeriğine ve toplanan delillere göre, yanlar arasında kira bağının bulunduğu anlaşıldığı gibi, mahkemenin de kabulünde olan bu olgu sonradan tartışmasız hale gelmiştir. Bilindiği üzere, kira sözleşmesinden doğan tahliye davası ile mülkiyet hakkına dayalı men'i müdahale davası nitelikleri itibariyle birbirinden farklı davalardır. O halde, esası yönünden davanın reddedilmesi gerekirken, aksine düşüncelerle yazılı biçimde "görevsizlik" kararı verilmesi isabetsizdir. Davalının temyiz itirazı yerindedir. Kabulüyle hükmün açıklanan nedenden ötürü Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 428. maddesi gereğince (BOZULMASINA), alınan peşin harcın temyiz edene geri verilmesine, 20.3.1995 tarihinde Oybirliğiyle karar verildi.