 |
TC.
YARGITAY
1. Hukuk Dairesi
E. 1993/12660
K. 1993/13311
T. 5.11.1993
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
- ORTAK DUVARA ELATMANIN ÖNLENMESİ
DAVASI
KARAR ÖZETİ Taraf taşınmazlarını ayıran ortak duvara elatmanın önlenmesine karar verilebilmesi için, müşterek yararlanma biçimindeki ortaklığa aykırı düşecek davranış içine girilip girilmediğinin konunun uzmanı bir bilirkişi raporu ile saptanması gerekir.
(743 s. MK. m. 647)
Taraflar arasındaki davadan dolayı, (Kozan Asliye Hukuk Hakimliği)nden verilen 24.2.1993 gün ve 258/33 sayılı hükmün onanmasına ilişkin olan 7.7.1993 gün ve 6339/9401 sayılı kararın düzeltilmesi süresinde davacılar vekili tarafından istenilmiş olmakla; dosya incelendi, gereği görüşülüp düşünüldü:
Davacıların, kendilerine ait çaplı taşınmaza elatıldığı iddiası ile açtıkları bu davanın yapılan soruşturması; yanlar arasındaki uyuşmazlığın, taraf taşınmazlarını ayıran duvarın aidiyetinden ve bunun kullanılış biçiminden kaynaklandığını ortaya koymuş bulunmaktadır.
Gerçekten, yapılan keşif ve Özellikle keşfe ilişkin uzman bilirkişi raporundan, çekişmeli ara duvarının, müşterek bir duvar olduğu ve kadastrol tesbitin de bu şekilde gerçekleştiği anlaşılmaktadır.
Hal böyle olunca, davalının müdahalesinin duvarın müşterek olma niteliğine uygun düşüp düşmediğinin belirlenmesi zarureti doğar. Diğer bir anlatımla, müşterek tahsise (intifa tarzındaki müşterekliğe) aykırı düşecek davranış içersine girilip girilmediğinin açıklığa kavuşturulması gerekir.
Öyle ise, yeniden keşif yapılmalı, konunun uzmanı olan bir bilirkişiden değinilen olgu ve ilkelere cevap verecek içerikte rapor alınmalı ve ondan sonra sağlıklı bir değerlendirmeyle hüküm kurulmalıdır.
Yerel mahkemenin, noksan soruşturmaya dayanıp, uzun süreli bir muvafakattan da sözederek davayı reddetmesi doğru değildir. Anılan hususlar, bu kez yapılan incelemeden anlaşılmış olmakla:
Davacıların karar düzeltme isteklerinin HUMK.nun 440. maddesi uyarınca kabulüne ve Dairenin 7.7.1993 tarih, 6333/9401 sayılı onama kararının ortadan kaldırılmasına; Kozan Asliye 1. Hukuk Mahkemesi'nden verilen 24.2.1993 tarih, 258/33 sayılı hükmün yukarda belirtilen nedenlerden Ötürü, HUMK.nun 428. maddesi gereğince (BOZULMASINA), peşin alınan harcın temyiz edene geri verilmesine, 5.11.1993 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.
