 |
T.C.
YARGITAY
1. Hukuk Dairesi
E: 1990/2190
K: 1990/5197
T: 10.04.1990
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Yanlar arasında görülen davada; davacı, miras bırakanın babası Ahmet'in 18 (17) parça taşınmazını satış suretiyle davalılara temliki işleminin kendisini miras hakkından yoksun bırakma amacına yönelik tanışık hukuksal nedeniyle illetli olduğunu ileri sürerek tapu iptal ve tescil isteğinde bulunmuştur.
Davalılar, davanın reddini savunmuşlardır.
Mahkemece, davanın reddine dair verilen karar yasal süresi içerisinde duruşmalı inceleme yapılması isteği ile davacı vekili tarafından temyiz edilmekle; dosya incelenerek, gereği görüşülüp düşünüldü:
KARAR : Dava, Borçlar Yasasının 18. maddesinde tanımı yapılan danışık hukuksal nedenine dayalı tapu iptal ve tescil isteğine ilişkindir.
Dava dilekçesinde; davalıların murise bakacaklarını vaad ederek kendilerine bağış yaptırdıklarından bahisle hileden de söz edilmiş ise de, davacı çok açık bir biçimde muris muvazaası danışık hukuksal nedenine dayandığını açıklamıştır. Davada; hata, hileye dayanılmadığı mahkemenin de kabulündedir.
Davacının ileri sürdüğü hukuksal nedenin yasal dayanağı Borçlar Yasasının 18. maddesi ile Yargıtay Büyük Genel Kurulu'nun 1.4.1974 gün ve 1/2 sayılı İnançları Birleştirme Kararı oluşturmaktadır. Davacı; miras bırakanının ardılı olarak değil, yasal saklı payının çiğnenmesinden ötürü doğrudan zarar gören kişi sıfatıyla ve kendi hakkına dayanarak bu davayı açmıştır. Bu tür bir sava dayalı dava, zamanaşımına tabi olmadığı gibi her türlü delille de kanıtlanabilir. Davacı temliki işlemde yer almadığına göre taraf danışığından ve savın yazılı delille kanıtlanacağından söz edilemez.
Mahkemenin de kabulünde olduğu üzere, davada dayanılan danışık savı da kuşkuya yer bırakmayacak şekilde ve kesin bir biçimde kanıtlanmıştır.
Hal böyle olunca; davanın kabul edilmesi gerekirken, uyuşmazlığın nitelendirilmesinde ve kanıtların değerlendirilmesinde yanılgıya düşülmek suretiyle reddedilmesi isabetsizdir.
SONUÇ : Temyiz itirazları yerindedir. Kabulüyle hükmün açıklanan nedenlerden ötürü HUMK.nun 428. maddesi gereğince BOZULMASINA, peşin alınan harcın temyiz edene geri verilmesine, 16.5.1989 tarihinde yürürlüğe giren Avukatlık Ücret Tarifesinin 14. maddesi gereğince gelen temyiz eden vekili için 100.000 lira duruşma avukatlık parasının temyiz edilenden alınmasına, 10.4.1990 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.