 |
T.C.
YARGITAY
1. Hukuk Dairesi
E: 1990/1693
K: 1990/7870
T: 05.06.1990
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Davacı, maliki bulunduğu 1526 parsele ve aradaki çıkmaz yola elatmanın önlenmesini istemiştir.
Davalı, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, çıkmaz yol girişindeki demir kapıya yönelik isteğin reddine diğer hususlar hakkındaki davanın kabulüne dair verilen karar, yasal süre içerisinde davacı vekilince duruşmasız davalı vekili tarafından ise, duruşmalı inceleme yapılması isteği ile, temyiz edilmekle, duruşma günü olarak saptanan 5.6.1990 Salı günü için yapılan tebligat üzerine temyiz eden vekili Avukat N.Y. geldi, davetiye tebliğine rağmen diğer temyiz eden S.S. vekili Avukat gelmedi, yokluğunda duruşmaya başlandı, süresinde verildiği ve kayıt olunduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra gelen vekilin sözlü açıklaması dinlendi, duruşmanın bittiği bildirildi, iş karara bırakıldığı bilahare dosya incelenerek gereği görüşülüp, düşünüldü:
KARAR : Dosya içeriğine, toplanan kanıtlara, Medeni Yasanın mülkiyete ve komşuluk hukukuna ilişkin hükümleri çerçevesinde kanıtların değerlendirilmesinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davalının tüm temyiz itirazları yerinde değildir. Reddine.
Davacının temyizine gelince;
Davaya konu çıkmaz yolun komşuların ortak kullanımına açık bir yer olduğu tartışmasızdır. Davalının bu yerin girişini demir kapı ile kapatarak davanın kabulüne konu olan eylemleriyle tümden kendi yararlanacağı bir alan haline dönüştürdüğü de kanıtlanmıştır.
Öyle ise, çıkmaz yola girişi engelleyen demir kapının kaldırılmasına yönelik isteğin dahi kabul edilmesi gerekirken, yazılı olduğu üzere hükme varılması doğru değildir. Davacının temyiz itirazı yerindedir. Kabulü ile hükmün açıklanan nedenlerden ötürü HUMK.nun 428. Maddesi gereğince BOZULMASINA, 16.5.1989 tarihinde yürürlüğe giren Avukatlık Ücret Tarifesinin 14. maddesi gereğince gelen temyiz eden vekili için 100.000 lira duruşma avukatlık parasının temyiz edilenden alınmasına, peşin alınan harcın temyiz edene geri verilmesine, 5.6.1990 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.