 |
T.C.
YARGITAY
1. Hukuk Dairesi
E: 1989/1787
K: 1989/5617
T: 02.05.1989
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Yanlar arasında görülen davada;
Davacı, namı müstear hukuksal nedenine dayanarak 830 ada, 20 parsel sayılı taşınmaz tapu kaydının düzeltilmesini istemiştir.
Davalı, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, davanın reddine ilişkin olarak verilen karar yasal süre içerisinde duruşmalı inceleme yapılması isteği ile davacı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği görüşülüp düşünüldü:
KARAR : Dava 16 Şubat 1328 tarihli tüzel kişilerin taşınmazı kullanmalarına dair geçici yasa ile 2762 sayılı Vakıflar Yasasının 44. maddesine dayalı 830 ada, 20 parsel sayılı taşınmaz tapu kaydının iptal ve tescili isteğine ilişkin olup yerel Mahkemece davanın reddine karar verilmiştir. Ne var ki davacı savını; çekişmeli taşınmazı namı müstear sıfatıyle ve vakıf niteliği ile 1891 yılındanberi süregelen eylemli kullanma biçimi, 16 Şubat 1328 tarihli geçici yasa uyarınca defteri hakani emanetine verilen cetvel, 2762 sayılı yasanın 44. maddesine göre, düzenlenip Vakıflar İdaresine gönderilen beyanname, özel idare, vergi kaydı, vergi ödeme belgeleri ve antlı tanık anlatımlarıyla duraksamaya yer bırakmayacak biçimde kanıtlamıştır.
Bilindiği ve 2762 sayılı yasanın 44. maddesinde açıkça vurgulandığı üzere 1936 tarihli beyannamenin vakıfname niteliğinde bulunduğu tartışmasızdır.
Hal böyle olunca, davanın kabulüne karar verilmesi gerekirken, dosya içeriğine, toplanan kanıtlara, konuya ilişkin yasal düzenlemeye uygun düşmeyen yetersiz bilirkişi raporuna değer verilerek reddedilmesi isabetsizdir. Davacı vekilinin temyiz itirazları yerindedir. Kabulüyle hükmün açıklanan nedenlerden ötürü H.U.M.K'nun 428 inci maddesi gereğince BOZULMASINA, 2.5.1989 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.