 |
T.C.
YARGITAY
1. Ceza Dairesi
Esas No : 1997/1590
Karar No : 1997/2463
Tarih : 23.6.1997
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
765/m.79,49,51,59,65,450,2
2918/m.119
A. Ç. ile A. Ç.'yi aynı sebep ve kasıt altında öldürmekten ve bu arada seken kurşunun isabeti ile V Ç.'nin yaralanmasına sebebiyet vermekten sanık M. Ç. ile işbu ölümle biten kavgada maktüle el uzatmaktan sanıklar Ş. Ç. ve M. Ç: nin yapılan yargılanmaları sonunda; hükümlülüklerine ve adları geçen sanıklar Ş. Ç. ile M. Ç.'nin üzerlerine atılı diğer müsnet suçlardan, diğer sanıklar A. Ç. ile A. Ç.'nin üzerlerine atılı müsnet suçlardan beraatlerine ilişkin Konya 1. Ağır Ceza Mahkemesi'nden verilen 9.9.1996 gün ve 152/128 sayılı hükmün Yargıtayca incelenmesi sanıklar M. Ç., Ş. Ç. ile M. Ç. ve müdahil taraflarından istenilmiş, sanık M. Ç. duruşma da talep etmiş ve hüküm kısmen re'sen de temyize tabi bulunmuş olduğundan, dava dosyası Cumhuriyet Başsavcılığı'ndan tebliğname ile Dairemize gönderilmekle; sanık M. Ç. hakkında duruşmalı, diğer sanıkların ve müdahilin temyizleri veçhile incelendi ve aşağıdaki karar tespit edildi.
KARAR :
1- ) Müdahillerin yetkisi bulunmadığından, vekillerinin duruşmalı inceleme isteğinin CMUK' un 318' inci maddesi uyarınca REDDİNE,
2- ) İddianamedeki sevke, oluşa ve uygulamaya ve gerekçeye göre tebliğnamedeki 1 ve 3 no.lu bozma isteyen düşünceye iştirak edilmemiştir.
3- ) Toplanan deliller karar. yerinde incelenip, sanık M. Ç.'nin aynı kasıt altında iki kişiyi öldürme ve müdahil V. Ç.'yi öldürmeye teşebbüs, sanıklar Ş. ve M. Ç: nin kavgada maktüllere ve müdahile el uzatma suçlarının sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde suçların niteliği tayin, cezayı azaltıcı tahrik sebebinin derecesi takdir kılınmış, savunmaları inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş, sanık A. Ç. hakkında maktül A.'yı kasden öldürme, sanık A. Ç. hakkında maktüllere ve müdahil V'ye yönelik adam öldürme ve teşebbüs ve kavgada el uzatma, sanık Şb. Ç. hakkında maktül A.'ya yönelik öldürme, sanık M. Ç. hakkında müdahil V'yi öldürmeye teşebbüs suçlarından dolayı elde edilen delillerin hükümlülüklerine yeter nitelik ve derecede bulunmadığı gerekçeleri gösterilerek kabul ve takdir kılınmış, incelenen dosyaya göre verilen hükümde bozma sebepleri dışında bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanıklar M., M. ve Ş. Ç. vekillerinin, sanık M. yönünden duruşmalı olarak yapılan incelemede, sanıklar M. ve Ş. Ç. yönünden sübuta ve eylemlerinde el uzatmanın unsurlarının bulunmadığına, kabule göre tüm sanıklar hakkında TCK'nın 49/2, 51/2 ve 59'uncu maddelerinin uygulanmasının gerektiğine, eksik incelemeye, vesaireye, müdahiller vekilinin, sanıklardan A. hakkında TCK'nın 65, 448'inci maddelerinin uygulanmasının gerektiğine, eksik incelemeye, hükmolunan manevi tazminat miktarının yetersiz olduğuna, vesaireye yönelen ve yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddiyle sanık A. Ç. ile A. Ç. haklanndaki beraat hükümlerinin tebliğnamedeki düşünce gibi ( ONANMASINA ),
4- ) Diğer sanıklar yönünden yapılan incelemede;
Maktüller ve müdahil V. Ç. ile sanıklar Ş. Ç, ve oğulları M. ve M. Ç.'nin akraba oldukları, dedelerinden intikal eden arazilerin ve harman yeri olarak ayrılan arazinin kullanımı ve paylaşılması konusunda aralarında mahkemeye intikal eden hukuki uyuşmazlık bulunduğu, olay tarihinde sanıkların harman yerine birinci kez sap dökmeleri ve bu sapların maktüller ve yakınlarınca çiğnendiği yolunda tarlada çalışan sanıklara haber verilmesi üzerine, sanık Ş.'nin kullandığı traktörde oğlu M. Ç. ve şoför O.'nun kullandığı kamyonla da sanık M. Ç.'nin köye gelerek sap dökme meselesinden dolayı sanık Ş.'nin eşi ve A. Ç.'nin, saplarımızı istiyorlar şeklinde bağırması ile gerginleşen iki tarafın kavgaya tutuştukları, kavgada maktüller A. ve A. Ç.'nin otopsi raporu ile Adli Tıp Kurumu 1'inci İhtisas Kurulu'nun mütalaasına göre, maktül A.'nın vücudunda bulunan 8 adet kesici alet yarasından öldürücü vasıfta olan 3 adedinin kırklık tabir edilen aletle meydana gelmesinin tıbben varit görülmediğinin, ayrıca maktül A' nın ölümüne mucip olan göğse nafiz yaranın sadece kırklıkla oluşmadığı, bunun haricinde bir bıçakla oluşmasının bildirilmesi karşısında sanık M. Ç.'nin her iki maktülü de kırklıkla vurarak öldürdüm şeklindeki ikrarının maddi delillerle doğrulanmadığı, aynı zamanda olayın tanığı olan müdahillerin sanıklardan Ş. ve M. Ç.'nin de bıçak ve kırklıkla maktüllere ve mağdur V.'ye vurduklarının bildirilmesi karşısında, Adli Tıp İhtisas Kurulu raporuyla da doğrulandığı cihetle sanıklar M., Ş. ve M. Ç. nin evli faili belirlenemeyen iki kişinin öldürülmesi ve mağdur V.'nin öldürülmeye teşebbüs edilme olayında TCK'nın 79'uncu maddesi de gözetilerek, TCK'nın 450/5, 65/3, 51/1'nci maddeleri uyarınca fer'i fail sıfatıyla cezalandırılmaları gerekirken suç vasfında hataya düşülerek yazılı şekilde hüküm kurulması,
5- ) Hüküm tarihinden sonra yürürlüğe giren 4199 sayılı yasa ile değişik 2918 sayılı yasanın 119'uncu maddesi uyarınca sanık M. hakkında TCK'nın 2/2'nci maddesi gözetilerek lehe olan yasa değişikliğinin uygulanması gerektiğinden,
6- ) Kabule ve uygulamaya göre de, sanıklar Ş. ve M. Ç. asli fail olarak kabul edilen sanık M.'le birlikte doğrudan doğruya suça iştirakten mahkum olmadıkları halde, müdahil lehine hükmolunan maktu ücreti vekaletin eşit oranda tahsiline karar verilmesi ve diğer yargılama giderlerinden bu kabule göre sanıkların sarfına neden oldukları, masraflardan sorumlu tutulmaları gerekirken müteselsilen sorumlu tutulmaları,
Yasaya aykırı ve müdahiller vekilleri ile duruşmalı incelemede sanıklar vekillerinin bildirdikleri temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün kısmen tebliğnamedeki düşünce gibi ( BOZULMASINA ) 23.6.1997 gününde oybirliği ile karar verildi.